Billionaire's Obsession

Chapter 9: Under The Moonlight Sky

Nasa bar ako ngayon. Getting my self drunk for a single reason. Sobrang sakit. Hindi ko alam kung anong dapat kong gawin. Halos ilang buwan na rin ang nakalipas simula nang makabalik ako sa totoong pamilya ko. Mula nang makuha ako ni naithan hindi ko na muli pang nakita si woven. Masakit dahil mahal ko siya pero galit ako sa kaniya.

Kinuha ko ang huling baso ng tequila at hinarap ang sarili sa isang malaking babasaging cabinet ng mga alak. I look so miserable.

"Hey gabi na ah." Ramdam ko ang naging pag-upo ni naithan saaking tabi.

"I want him back naithan...." Wala sa sariling saad ko. Si naithan lang ang nasasabihan ko nang lahat, hindi ko ugaling mag-sabi kay ava dahil alam kong mag-aalala lang ito saakin nang husto.

"Alam mong hindi pwede ang gusto mo qutarah." Pangaral nito.

"I know..." Marahasang naging pag-buntong hininga ko.

"I can feel your pain," Mahinang sabi ni naithan. May kung anong bigat iyong idinulot sa dibdib ko. "Pain is a part of life, Qutarah. Take this pain as a sign that something in our lives need to be changed." Naramdaman ko ang pag-tayo at paglapat nang kamay nito saaking balikat.

"Kayanin mo qutarah." Iniwan ako nitong halos pigil ang iyak.

Blangko ang isip ko pero parang napakaraming laman. Ang bigat ay nananitili sa dibdib ko. Hindi pa rin ako makapaniwalang hanggang dito nalang ito.

Everyday, you maid me feel so special.
Whenever i was down you were always there to comfort me.

Nang lumapat ang baso nang tequila sa aking labi ay may kamay na pumigil dito. A man that is surely have pity on me. Nakilala ko agad ang init ng kamay na iyon, kasabay ang pag-sabay na pag-tulo nang mabibigat na luha sa aking mga mata.

Ngayon ay iniisip ko na ring kasama kita woven...

"Qutarah tama na" Napapitlag ako sa gulat nang maramdamang totoong hawak niya ang kamay ko. Those deep voice of him, how i miss. Imiss you so much woven. Pero pinilit kong maging matigas.

"Just let me go." mahinahon kong pananaway sa kaniya. I can't go back to woven's arms knowing that there is my family who needs me most. So i can't.

"Qutarah please?" Nanlumo ako nang makita ang pagtulo ng mga luha sa mukha nito. I felt a thousand stab seeing him like this. Seeing my man begging for me.

I don't know why. But i found my self being in here again. Gusto kong yakapin siya.

"Come with me. I'll  show you something" Ngayon ay seryosong saad nito bago nag-lahad nang kamay.
Dahil sa gusto kong masagot ang mga tanong ko at dahil na rin siguro kasabikan kong makasamang muli siya malugod ko itong tinanggap.

He started the engine  and maneuvered na car. I don't  know where we are headed. Puro puno ang nadadaanan namin. Marahan kong sinulyapan si woven na abala sa pag-mamaneho.

"It's  rude to stare" seryosong anito na nag patikom sa aking bibig. A few minutes of driving  he finally stopped the car. Bumaba na kaming parehas doon. I roamed my eyes around the place.

Tabing dagat? Ang lugar kung saan magaan ang loob ko. Marahan kong Nilingon si woven na ngayon ay naka-tingin din pala saakin. Hinila niya ako patungo sa malawak na buhanginan.