Zamanın Elindeki Oyuncak

|1|.Bölüm

Merhaba canlarım, nasılsınız? Neler yapıyorsunuz?

Bir kaç can okurlarım yeni bölüm istedi. Çok çok mutlu oldum ama sürekli erteleme yapıyordum. Onlardan da çok özür dilerim. Ama yazarınız düşündü taşındı ve bir karara vardı.

'Bari kesit mi atsan be' işte hemen aşağıda hadi koşun koşun okuyun öpüyorum kalplerinizden, yorumlarda görüşürüz.

Unutmadan, aşağıda sizileri bekliyor olacağım!

♣️

İ*tihar etmek nasıl bir duygu? Hayır. Hayır merak etmeyin intihar etmeyeceğim, gitmeye meyilliyim ama kalmak için neden buldum. Bahaneydi. Her an gidebilirim.

Gece'nin soğuk ayazında balkonda oturmak gibisi var mı? Bence yok. Dizlerimi kendime çekip kafamı dizlerimin arasına yerleştirdiğim zaman içeriden daha fazla ses yükseldi, var gücümle baldırlarımı sıktım. Hayır susmuyorlardı.

" Yeter! Kendimden de sizden de bıktım usandım! "  Canım babam ne kadar da güzel seviyor bizi. Ama böyle sözler söylemesi ve annemin herşeyi görmezden geldiği gibi bunları da duymamazlıktan gelmesi, saçmalık. Aşk, koca bir saçmalıktan ibaret. " Böyle söyleme yalvarırım, söyleme. Onlar senin çocukların. Lütfen. " Kafamı sertçe geriye atıp duvara vurdum, gözyaşlarım acıdan bahane ararcasına yuvarlandılar yanaklarımdan. Yerimden yavaşça kalkıp salona geçmeye karar verdim, balkon kapısını açıp odama girdim. Karanlık, kararmış ruhumun en güzel ilacı. Ezbere bildiğim odanın içinden çıktım sesler yavaş yavaş yatışıyor derken babamın sesi daha da yükselmeye, şiddetlenmeye başladı. Kendine hakim olamayacak ve anneme, kardeşime zarar vermesinden korkarak hızla salona girdim. Annem kardeşimi arkasına alıp babama engel olmaya çalışırken, babamın azabından korktuğu için gözyaşları sicim sicim akıyordu.

" Çekil önümden kadın! " 

" Yalvarırım yapma, daha çocuk o yapmış bir hata."

Ne yapmıştı ki? Babamın arkasından çıkıp annemin yanına geldim. Geri çekildi, annem elimi sıkıp beni arkasına almaya çalışıyordu. Elini itim hiç bir zaman bırakmasını istemediğim elini ittim. Özür dilerim annem. Bir şey yapmasından korkuyordum, anneme zarar vermesinden, kardeşime zarar vermesinden. Korkuyordum Allah kahretsin ki korkuyordum!

" O daha çocuk, ne yapmasını bekliyorsun. Yaptığı bir hataydı senin doğrusunu göstermeye çalışırken yaptığın şeye bak!"

Oysaki olacaklardan habersiz konuşmuştum. Evet, vardı içimde bir his hoş olmayan, korktuğum bir his. Gözlerim kardeşimi buldu, hafif bir tebessümle baktım kızarmış yanağına. O bunları hak etmiyor.

" Kesin be! Hata  da hata başlarım hatanıza da." 

Ani gelen bir tokat sesiyle, gözlerimi anneme çevirdim. Yana savrulmuş, başı yana düşmüştü. En korktuğum, en değerlimin canı yandı. Yanağından bir gözyaşı geldi. Ellerimle göğsünden ittim, canımdan değerlinin canını yakandan.

" Ne yapıyorsun sen! Ne yaptığını sanıyorsun, onun canını yakmak da neyin nesi!"

Gözleri dönmüş bir şekilde belinde ki silahı çekip, bana doğrulttu.