ဘယ္လိုပဲစဥ္းစား စဥ္းစား အေျဖမထြက္သည္မို႔ လူက ေတြးရင္းနဲ႔ရူးခ်င္လာရသည္ ။
က်ြန္ေတာ္ဘာျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ က်ြန္ေတာ့္ျပႆနာေတြကို အၿမဲေျဖရွင္းေပးေနက်ျဖစ္တဲ့ ဦးသာကိုေမးၿပီး အေျဖထုတ္ေပးေစခ်င္လိုက္တာ ။ ဒါေပမယ့္လည္း...ဒါေပမယ့္လည္း ဒီအရိုင္းတံုးက အခုခ်ိန္မွာ ဦးသာကို ေတာင္းပန္ဖို႔ေတာင္မထိုက္တန္ေတာ့တဲ့ေကာင္ ျဖစ္ေနခဲ့ရၿပီ ။
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဖို႔သတၱိေတြလည္း မရွိေတာ့ပါဘူး ဦးသာရယ္ ။
ဒီလိုနဲ႔ပဲ ဦးသာကို က်ြန္ေတာ္ ဆံုးရံႈးလိုက္ရေတာ့မွာလား ။
*********
ညက ေမွာင္မိုက္ေနသည္ ။
ထူး အခန္းထဲမွာ စိတ္နဲ႔လူနဲ႔မကပ္သလို ထိုင္ေနမိတာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ၾကာသြားၿပီလဲမသိ ။ သတိဝင္လာလို႔ၾကည့္မိတဲ့အခ်ိန္မွာ အလင္းေရာင္တစ္စပင္ မရွိေတာ့ဘဲ အခန္းတစ္ခုလံုးကို အေမွာင္ထုက အုပ္စိုးေနေလၿပီ ။
မီးေလးေတာ့ ဖြင့္ဦးမွပါ ။
ျပင္ပမွ ခပ္ဝါးဝါးအလင္းေရာင္ကိုအားကိုး၍ မီးခလုတ္ရွိရာဆီ လွမ္းသြားရင္း ခပ္သဲ့သဲ့လင္းေနတဲ့လေရာင္ကို ျမင္ေတာ့ မီးဖြင့္တဲ့ဆီမေရာက္ေတာ့ဘဲ ဝရန္တာဘက္ကို ထြက္လာမိသည္ ။
သူ႔စိတ္ေတြကလည္း အခုခ်ိန္မွာ တိမ္စိုင္ေတြလို လြင့္ခ်င္ရာလြင့္ေနမိသည့္အေျခအေန ။ ဘာကိုမွလည္း လုပ္ခ်င္ကိုင္ခ်င္စိတ္မရွိသည္မို႔ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္လည္း ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔မႀကိဳးစားမိေတာ့ဘဲ ေရာက္တတ္ရာရာ လြင့္ခ်င္သလိုသာ လြင့္ေနေစလိုက္ေတာ့သည္ ။
ထိန္းခ်ဳပ္ၿပီးေန,ေနရတာလည္း ပင္ပန္းလွၿပီေလ ။
ထူး ဒီလို အေျခအေနနဲ႔ ဒီအခန္းထဲမွာ အျပင္လည္းမထြက္ဘဲ ေန,ေနတာ သံုးရက္ရွိၿပီ ။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ခ်မ္းနဲ႔ျပႆနာတက္ၿပီး ထြက္လာကတည္းကေပါ့ ။
ေကာင္းကင္မွာသာေနတဲ့ လမင္းႀကီးကို ေမာ့ၾကည့္ရင္း မဆီမဆိုင္နဲ႔ ခ်မ္းကေလးကို သတိရလာျပန္သည္ ။ တကယ္ပါ...အဲ့ဒီလို တိုက္ဆိုင္မႈမရွိဘဲနဲ႔လည္း ဒီကေလးကို အေၾကာင္းျပခ်က္မဲ့စြာ ဒီအတိုင္း သတိရရင္း လြမ္းဆြတ္ရင္း တမ္းတရင္းနဲ႔ သူ႔ဘဝႀကီးကို ျဖတ္သန္းလာခဲ့တာ ၁၆ ႏွစ္တိုင္ခဲ့ၿပီ ။
YOU ARE READING
အသက်ဆက် သွေး ( အသက္ဆက္ ေသြး )Completed
Romance#For Zawgyi ဤဇာတ္လမ္းသည္ စာေရးသူ၏ စိတ္ကူးယဥ္သက္သက္မွ်သာ ျဖစ္ပါေသာေၾကာင့္ တစ္စံုတရာ တိုက္ဆိုင္မႈရွိပါက နားလည္ေပးၾကပါရန္ႏွင့္ အေၾကာင္းအရာ လြဲေခ်ာ္မႈမ်ား ရွိခဲ့လွ်င္လည္း စာေရးသူ၏ အားနည္းခ်က္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စာဖတ္သူတို႔မွ ျဖည့္စြက္ေတြးေပးရင္း ခြင့္လႊတ္ေပး...
အပိုင္း - ၃၇ (Zawgyi + Unicode)
Start from the beginning
