South Boys #1: Kiss Master (Published and to be adapted soon into mini-series)

Chapter 9

Sino pa ba ang magkakagusto sa akin? Hello? Haggard na mataba tapos boring pa ang buhay. Noon yayamanin pa ako, e ngayon? Dukhang mataba na.

Baka rin may girlfriend na siya ngayon. Imposibleng wala. Haliparot iyon tapos guwapo pa kaya malamang marami na iyong pinaiyak na girls. At isa na ako roon.

"Para ka na namang nalugi diyan."

Hindi ko man lang namalayang nakapasok na si Tatay Bear sa kwarto ko. Ngumuso ako. "Nalugi naman talaga tayo..."

Paika-ika siyang lumapit sa akin sa tulong ng saklay niyang gawa sa kahoy. "Paanong nalugi ba?"

Inalalayan ko siyang maupo sa tabi ko.

"Hindi tayo lugi, Baby Bear." Inakbayan niya ako. "O heto at magkasama pa rin naman tayo, ah?"

"Iyon na nga lang iniisip ko para sumaya ako." Niyakap ko siya.

Ito ang last night namin dito sa Plaridel, Bulacan. Bukas ay uuwi na kami ng Cavite. Ang akala ko na hindi na mangyayari ay mangyayari na nga bukas. Dahil naibenta na itong bahay rito sa Bulacan kaya kailangan na naming umalis.

Wala na sina Lolo at Lola kaya wala na ring dahilan para mag-stay kami rito. Masasakit na alaala lang ang nandito. Halos magkakasunod lang kasi na namatay sina Tita Rea, Lolo at Lola. Sina Tita Rea at Lolo ay parehong atake ang ikinamatay. Si Lola naman last year lang dahil sa komplikasyon.

Arkanghel, kumusta ka na ba? Sana may lakas ako ng loob na i-chat ka para ipaalam na nagtrasfer na ulit ako riyan. Baka maging classmates pa tayong dalawa. Pero syempre wala akong lakas ng loob na i-chat ka. Kapal naman ng taba ko, di ba?

Kinakabahan ako sa pagbabalik namin sa Cavite. Parang hindi ko yata kakayanin na pumasok ulit next week sa school na inalisan ko kalagitnaan ng school year noon. Mag-aapat na taon na rin pala kung susumahin. Pero wala akong choice. Hindi naman ako kayang pag-aralin ni Tatay Bear sa private school. Saka isa pa, roon sa school na iyon na ako na-enroll. Sa pakiusap at pakisuyo ni Tatay Bear ay nakapag-trasfer ako kahit mid school year na at iyon ay dahil sa tulong ni Ma'am Aguilar na head teacher doon.

"Basta Tatay Bear, pagbubutihan ko po ang pag-aaral at babawiin natin ang mga nawala sa atin."

Pursigido talaga ako. Kahit hindi na ako ang maging valedictorian, basta makatapos at makahanap ng maganda at stable na trabaho ay okay na okay na ako. Matagal ko nang isinuko ang pagiging top sa klase muna nang maghirap kami. Mas naging priority ko na ang tumulong sa bahay at kay Tatay Bear. Ako na kasi halos ang naging all around sa bahay. Kahit noong buhay pa si Lola ay ako rin ang naging tagapag-alaga sa kanya. Sabay ko silang inaalagaan ni Tatay Bear habang nagluluto, naglilinis ng bahay at naglalaba. Ako rin ang nag-aasikaso sa nagsara naming natitirang negosyo sa Bulacan. Ako lahat.

Nakapagtataka lang na nanaba ako imbes na mamayat. Hay.

"Ano ba kasi iyong nawala?" Ngumiti si Tatay Bear, ngiting hindi ko alam kung bakit nagagawa niya pa sa kabila ng mga nangyari.