28.07.2020
Erken uyanmadım. Uyandığımda saat 3'e geliyordu. Biraz pişman oldum fakat geç yatmıştım. Bu nedenle kendimi erken kaldırmak gibi bir derdim olmadı. O yüzden hayatımı düzene sokamadım. Geç kahvaltı ettim. Spor yapmadım. Bomboş -belki bomboş- bir gün geçirdim. Fakat kitap okudum. Bence bu gayet büyük bir şey. Hem daha yarınımı var. Yarın dinç bir şekilde uyanıp, hayatımı düzene sokabilirim. Sanki düzene sokunca bir bok olacakmış gibi. Yani olursa güzel olur. Temelde yaşamanın içgüdüsü de bu değil mi? Bir şeyler yapmak. Fakat kimse durup "nasıl şeyler" demiyor. Kalktık, nefes aldık, spor yaptık, işe gittik, kirayı ödedik, arkadaşlar dışarıda içtik, eve geldik ve yattık. Bilemiyorum? Bence tamamen insan doğasına aykırı gibi duruyor. Bir hayvanın vahşi doğada temel içgüdüyle yaptığı hareketlerden hiçbir farkı yok. Zaten bence "insan" en yırtıcı hayvan değil mi? En içgüdüsü yüksek olan insan başına bir şey geldiğinde kendini kurtarmak adına neler yapabileceğini hiçbirimiz bilmiyoruz. Çünkü hiçbirimiz bununla ilgili bir deneyimde bulunmadık. Fakat bana sorarsanız bir oda dolusu insanı harcarız. Sırf kendimizi yaşatmak adına. Zaten kendimizi yaşatmak adına evreni harcamıyor muyuz? Ah, bu nedenle bilemiyorum hayatımı düzene sokmak insanı düzene sokmakla eş değer değil. Yani bence ben düzene giremeyecek olan bir hayvanım. Fakat yarın erken kalkmak için çabalayacağım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GECEYARISI NOTLARI
Short StoryDüşünmek, düşüncenin dehlizlerinde gezinmek. Her adımda paramparça olmak gibi dümdüz bir düşünmek. Düşünmek ölümdü belki de, Ölüm ise düşündürücüydü. Belki de ölmüştü.
