၃၁ဘံုမွာဦးအခ်စ္တတ္ဆံုး

39

" ဟုတ်လို့လား....ကိုယ်...ဘယ်လိုယုံရမှာလဲ...."

" မသိဘူးဗျာ....ရေသွားချိူးတော့မယ်...."

မိုးမခ ရှက်ရမ်း ရမ်းပြီ ရေချိူးခန်းထဲ့ကို ဝင်ပြေးသွားတော့ မင်းသွေးပိုင် သဘောကျသလို ရီလိုက်ပြီ..မခြောက်သေးတဲ ဆံပင်တချို့ကို ဆက်သုတ်နေလိုက်တယ်

...

ရေမိုးချူ်းပြီတော့....အောက်ထပ်ကို မင်းသွေးပိုင် နဲ့ မိုးမခ နှစ်ယောက်အတူတူ ညစာ စားဖို့ ဆင်းလာခဲ့တယ်....

ထမင်းစားခန်းထဲ့က ထမင်းစာပွဲ ရဲ့ ထိပ်ဆုံးနေရာမှာ အဖိုး အဆင့်သင့် ထိုင်စောင့်နေသည်

" အဖိုး... ထမင်းစားမလို့လား...."

" မဟုတ်ဘူး သွန်ပြစ်မလို့...."

မင်းသွေးပိုင် မျက်နှာကြီး ကင်းထိုးလိုက်သလို ရှုံ့မဲသွားသည်...
Kha ကတော့ သူတို့ မြေးအဖိုးကြားမှာ နေပြီ တော်တော် မျက်နှာပူနေပြီ...
ဦး လက်မောင်းကို ဖြေးဖြေးလေး ဖြတ်ချလိုက်တော့...ဦး နှုတ်ခမ်းစေ့ထားပြီပြုံးပြတယ်...

" ဒါ မင်းယောကျာ်လား..."

" မဟုတ်ဘူး ကျွန်တော် သား "

ဒီတခါ ထမင်းစားမလို့ ကိုင်ထားတဲ့ Johnson (မင်းအဂ္ဂ) ကိုင်ထားတဲ့ ဇွန်းက လေထဲ့ ရပ်တန့်သွားပြီ မင်းသွေးပိုင် ကို ကမ္ဘာဆက်ဆက်က ရန်သူအကြည့်မျိူးနဲ့ လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်....
မိုးမခ ခင်များ..johnson မျက်စောင့်ထိုးနေရာမှာ ထိုင်နေပြီ အစွန်မှာ မင်းသွေးပိုင် ထိုင်နေတော့ ကြားထဲ့ကနေ ခရင်းပျံတွေ ဇွန်းပျံ ပန်းကန်ပြားပျံတွေ ရောက်လာလို့ အခတ်မသိရင် ကြားထဲ့ကနေ ထိမယ်သူက ကျွန်တော်ရယ်ပါ..... ( So sad🤒)

ကြားထဲ့ ကျွန်တော်ကဘဲ ဒီ ပြဿနာကို ငြိမ်ရတော့မယ်..

" ဟို ကျွန်တော် ဘယ်လိုခေါ်ရမှန်မသိလို ဦးရဲ့ အဖိုးဆိုတော့ ကျွန်တော်လဲ အဖိုးလို့ပဲခေါ်မယ်နော်..."

" ရပါတယ် ကလေး..."

" ကလေးက ကျွန်တော် ခေါ်တာ..."

ထမင်းဝိုင်းထဲ့ ငြိမ်နေပြိ အဖိုးက ကျွန်တော်ကို ကလေးလို့် ခေါ်တော့ ဦး တယောက် ထဖောက်လာပြန်ပြီ... ကျွန်တော် သူလက်မောင်းက ခပ်စပ်စပ်လေး ချလိုက်တော့ ကျွန်တော်ကို ကြည့်ပြီ နှုတ်ခမ်းဆူပြနေတယ်... ကလေးကြီးကျနေတာပဲ...