"ေဟ်ာင့္ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ "
မိုးလင္းတဲ့က သူရိန္ မုိးမခကုိ ၾကည့္ေနတာ လဒမိႈင္ မိိႈင္ေနတာ အလုပ္သာလုပ္ေနတာ စိတ္က သူအဘုိးႀကီး ရန္ကုန္ျပန္သြားတာ တကယ္တဲ့ ျဖစ္ေနလုိက္ၾကတာ မေျပာျခင္းဘူး
"ဘာ...ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး မနက္ကေစာေစာထလုိက္ေတာ့ ၿပိေတာ့ မနက္စာလဲ မစားရေသးဘူး "
"အဲေတာ့ ငါက မင္းကုိ တခုခုဝယ္ေကြၽးရမယ္ဆုိတဲ့ သေဘာလား "
"ေစတနာ႐ွိလို႔ ဝယ္ေကြၽးရင္ ဘာမွအပုိေျပာေနစရာေတာင္မလုိဘူး"
ေစတနာကုိ တစက္မွမ႐ွိတာ မႏူးမေလး
သူရိန္နဲ႔ မိုးမခ ကေတာ့ တစက္ေလးမွကုိမတည့္တာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္တာနဲ႔ ေခြးနဲ႔ ေမ်ာက္
မတည့္အတူ မျမင္ရင္ေခ်ာင္းၾကည့္
.
.
.
သူရိန္ အစားေျပနဲ႔ တခုခုေသာက္စရာဝယ္ရေအာင္ ေဆးရံုေ႐ွ႕နားက စတုိးဆုိင္အေသးစားေလးတခုကို ထြက္လာခဲ့တယ္
စတုိးဆုိင္ -
" ေမာင္ေလး မေတြ႔တာၾကာၿပီေနာ္ အလုပ္ေတြမ်ား႐ႈပ္ေနလား "
"ဟုတ္အမ ခုရက္ပုိင္းအတြင္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ လူနာေတြကို ပုိၿပီ ၾကည့္ေပးေနရေတာ့ ဆုိင္ဘက္ေတာင္မလာျဖစ္ဘူး ဗ် "
"အမလဲ သတိရပါတယ္ ေမာင္ေလး လုိအပ္တာ ယူသြားေနာ္ အားမနာနဲ႔ "
"ဟုတ္ကဲ့ အမ "
အမနဲ႔ စကားေျပာၿပီ ဒီဘက္ အသီးအႏွံထားတဲ့ အေအးခန္းစင္ဘက္ျခမ္းကုိ သြားၾကည့္ေနရင္ က်ြန္ေတာအနားကုိ လူတေယာက္႐ွိေနသလုိခံစားေနရတယ္ ...ထိုလူဆီက
"ေတာ္ေတာ္မွ ေပ်ာ္ေနလား ?"
"ဟင္ "
ကြၽန္ေတာ္ နားကုိ ကပ္လာတဲ့ ႏွစ္မေယာက္႐ွိတဲ့ ကမၻာမွာ ၾကည့္မရဆံုး သူပဲ
"လန္႔လုိက္တာဗ်ာ "
"ကုိယ္လာတာမသိရေအာင္ ခင္ဗ်ာေလးစိတ္က ဘယ္ေရာက္ေနမွန္မွ မသိတာ "
ရင္ဘက္ေလးဖိၿပိ လုိခ်င္တာဆက္ၾကည့္ေနရင္
"ခင္ဗ်ာကေရာ ဘာကိစၥ ကြၽန္ေတာ္ေနာက္ကေန သူခုိးေခ်ာင္း ေခ်ာင္းနည္းခါ လုိက္လာတာလဲ "
YOU ARE READING
၃၁ဘံုမွာဦးအခ်စ္တတ္ဆံုး
Romanceတကယ္လုိ႔ ကေလး နဲ႔ သာမဆံုျဖစ္ခဲ့ရင္ ဦး ကံၾကမၼာလဲ ဘာေတြဆက္ျဖစ္မယ္ဆုိတာ ဦးမေတြးဝံ့ႏုိင္ဘူး ဥိီးမင္းေသြးပုိင္ဆုိတဲ့ လူရဲ႕ဘဝမွာလဲ နာမည္နဲ႔လူိက္ေအာင္ လုိခ်င္တာကုိ မင္း ရဲ႕ ေသြးပဲျဖစ္ေနတာပါေစ ပုိင္ဆုိင္ႏုိင္ေအာင္လဲ လုပ္ႏုိင္တယ္ ကေလးရဲ႕ ဘဝကုိလဲ အတၱမပါပ...
