Chasing the Star

You are the Star

"You are my story that needs to be told"

Isang linggo na ang nakalipas noong halikan ako ni Rhy, leche isang linggo ko na rin siyang iniiwasaan, hindi sa ayaw ko sa kanya kung hindi nahihiya ako at natatakot sa mga maaring mangyari.

No'ng araw na 'yon ng halikan niya ako, at nang bumaba siya para hintayin ako ay di ako bumaba inutosan ko nalang ang kapatid ko na sabihin na mauna na lamang siya kasi baka hindi na ako makapasok sa susunod na klase, buti na lang at naniwala.

Kaya 'yon ang nangyari sa paiwas-iwas kong kadramahan, pagnakita ko siya sa canteen ay hindi ko siya pinapansin, pakunwari pamg hindi ko siya nakikiya na kahit alam ko namang  nakatitig siya sa akin.

Pinagwalang bahala ko na lang iyon, parang ang ganda ko namang bakla kung maka asta.

Isang araw papunta ako ng library at nakasalubong ko siya sa hallway,  parang hindi siya si Rhy na kilala ko, nangangayat siya, namumutla at halatang walang tulog. At nakita ko sa kanyang mga mata ang lungkot , mga bakla di ko alam ang gagwin. Nasasaktan ako sa nakikita ko, gusto ko siya yakapin pero sinasabi ng isip ko huwag. I know this sounds painful pero takot lang ako lalo na at we are living in this world that full of hatred.  Lalagpasan ko na sana siya ng hawakan niya braso ko, nanigas ako bigla sa aking kinatatayuan at kinabahan at the same time.

"Karl, usap tayo please di ko na to kaya. Please lang ayaw ko na iniiwasan mo ako" malungkot na sabi niya sa akin. Ramdam ko ang seridad sa tono ng kaniyang boses at pagsusumamo sa bawat salitang lumalabas sa kaniyang bibig.

"Cge mamaya sa likod ng building three sa my puno doon tayo magkita" wika ko habang hindi nakatingin sa kaniya. Bali nakatalikod ako habang hawak niya ang braso ko, mabuti na lamang at wala masyadong tao dito sa hallway.

"Salamat karl" aniya at  muling umaliwalas ang mukha niya para bang nabuhayan ito ng loob mula sa mga narinig. Napatingin ako sa kaniya kaya napagmasdan ko ang pigura niya.

"After ng last period ko 4 :00 pm Iyon cge alis na ako" wika ko ng At ngumiti ng may pag aalinlangan sa kaniya. Iniwan ko siya ng may ngiti sa labi, ramdam ko naman ang mga mata niyang nakatuon lang sa akin hanggang sa hindi na niya ako matanaw.

It was an accident to meet such a nice guy like Rhy. I was being bullied that day when he help me, para siyang night in shinning armor na bigla na lang susupot at ililigtas ang prinsesa niya pero syempre I'm not a girl so hindi ako nag assume. But then we become friends at dahil doon may namuong feelings sa puso ko para sa kaniya  at mas lalo pang lumalim ng mas naging open kami sa isat-isa. Kaya lang tulad ng ibang kwento dahil ayaw ko masira friendship namin ay minabuti ko na manahimik na lamang.

Pero sa mga nangyayari hindi ko alam ang gagawin ko matagal ko nang pinapangrap na mangyari ito. Noon takot ako baka husgahan niya ako o di kaya layuan pero ngayon takot ako sa ibang tao at hindi sa kaniya.

Isa pa ring malaking katanungan iyon para sa akin kung bakit niya ako hinalikan and the urge to talk to me. Hindi ako mag-overthink baka masaktan lang ako.

[AFTER AN HOUR]

Habang naglalakad papunta sa napag-usapan naming lugar ay hindi pa rin matanggal sa isipan ko ang mga katanongan kung bakit niya ako hinalikan that day. Habang nasa kalayuan ay tanaw ko ang isang lalaking nakatayo malapit sa may puno at alam ko na agad kung sino iyon.

"Rhy!"  tawag ko sa kanya. liningon niya ako at kita ko naman ang pagngiti nito ng makita ako.
"Karl" biglang tugon nito sa akin. Pero nagulat ako kasi yinakap niya ako ng mahigpit. It was a sudden hug.

"Karl akala ko dika na dadating" malungkot na sabi niya, ng bumitaw ito sa pagyakap sa akin  siguro napansin nito na hindi ako komportable.

"Natagalan lang ako kasi nagexan kami" pagpapaliwanag ko sa kaniya habang nakayuko. Eh kasi naman kinakabahan ako.

Hinawakan niya ang ulo ko at ipinaharap niya ako sa kaniya. Hinawakan niya rin ang magkabila kong balikat.

"Karl dina ako nagpapaligoyligoy pa noong hinalikan ki-

"Kalimutan mo nayon" pagpuputol ko sa sasabihin niya, nanginginig ang mga kamay ko at napaiwas ako ng tingin sa kaniya.

"Pataposin mo mona ako please" aniya at hinawakan niya ang kamay ko at pinsil pisil niya.

"Okay" nag-aalangan kong turan.

"Karl hinalika. Kita kasi , kasi-
.
" Kasi anu?" napatanong ko bigla dahil ramdam ko ang pag-aalinlangan sa sasabihin niya.

"Kasi mahal kita Karl. Diko alam kung paano basta mahal kita at  hindi ko kaya ang ginawa mong pagiwas sa akin , Karl nasaktan ako kasi yong taong mahal ko iniiwasan ako" aniya at ramdam ko ang bigat ng mga salitang lumalabas sa kaniyang mga labi. It is hurting me at the same time upon seeing him in pain dahil sa pag-iwas ko.

"Rhy alam mo ba ang sinasabi mo, Rhy oo aaminin ko mahal din kita pero natatakot ako na husgahan tayo Rhy" umiiyak ko ding tugon sa kaniya. Kainakabahan at natatakot ako pero dapat harapin ko to.

"Mahal mo din ako , sapat na sa akin ang mga narinig ko, Karl di ako takot mahusgahan kasi nagmahal ako ng bakla. Alam mo ba ang ikinakatakot ko ang iwan mo ako" Malungkot niyang sabi at hinawakan ang magkabila kong pisngi.

"Hindi kita iiwan Rhy" masaya kong sabi at pinahid ang mga luhang nalalaglag sa pisngi niya.

"Karl,  mahal kita" aniya ng may ngiti.

" I love u too Rhy" tugon ko naman.

Hinawakan niya ang pisngi ko at dinampian ng halik ang aking noo, nagkatitigan kami at parehong napangiti, Rhy touch my lips by his thumb and then second it is his lips that is now devouring my lips.  Hinalikan niya ako ng walang pag-aalinlangan at hindi lang basta halik kung hindi halik na may pagmamahal at pagaaruga , nagpaubaya ako sa halik na yon basta ang iniisip ko na lang sa mga panahon na yon mahal na min ang isat isa.

Maraming araw , linggo ,buwan ang dumaan , okay kami ni Rhy, masaya at  my pagmamahalan at hindi takot na husgahan. Isa ding nagpatibay ng relasyon namin ang pagtanggap sa akin ng pamilya niya. Okay naman masaya din sila at mapagmahal tulad ni Rhy.

Pero di lahat ng oras, araw ,linggo , buwan, taon ay masaya, may iiyak, sa huli kasi may maiiwang tao na mag-isa at puno ng katanongan. Kasi di alam ang rason kung bakit at saan nagkulang. Lahat ng masayang pagsasama namin ni Rhy ay biglang lumabo, masakit isipin na iniwan ka niya ng walang dahilan. Nagmumukha na akong tanga sa mga panahon na yon, lagi ako pumopunta sa kanila para itanong kung nasaan siya o kung bumalik na ba siya. Pero wala sa kanila ang sumasagot , kahit sila hindi rin alam ang sasabihin sa akin.

Iyak ako ng iyak ,pati yong mga kaibigan ko nalulungkot sa nangyayri di ako lumalabas ng kwarto. Kahit kumain hindi rin ako lumalabas, minsan pinapagalitan ako ni mama pero hindi ko siya pinapansin.

Linggo ang lumipas, mukha na akong iwan sa nangyayri sa akin.
Sa panahon din yon na isip ko. Bakit ako lang iiyak. Bakit ako lang ang nasasaktan. Bakit ako lang ang nagkakaganito.

Masyado na akong tanga kung patuloy kong iiyakan ang taong hindi ako pinahalagahan.

Pumonta ako sa harap ng salamin at kinausap ko ang sarili ko, cheer up bakla , laban, bumangom ka at harapin ang bagong bukas na wala siya.

My tumolong luha sa kanang bahagi ng mata ko pero di tulad ng luhang nasaktan , ngyon ito ay luha ng bumabangon.

Ang mga panahon ding yon ay kinausap ako ng tiyahin ko at nalaman niya ang nangyari sa akn kaya , nagpetisyon siya sa akin papuntang america at don ako pinatapos mag aral.

[END OF FLASHBACK]