'ÖzeY'

''Özgün ,ÖzeY''

Gelecek bölümden kesit.

Saçlarımdan bir tutam kestim.

Dikdörtgen şeklinde ki mezarlığın köşelerine koydum.

Sonra bir tütsü yaktım.
Bir de sigara .
Ama içmedim bir köşeye koydum.

Yanına yavaşça uzandım.

'Nasılsın?'
Cevap yok.
'İyimisin?'
Cevap yok.
'Orası soğuk mu?'
Cevap yok.
'Ne zaman geleceksin?'
Cevap yok.
'Özgün...'
Ses yok.
'Ne zaman geleceksin?'
Cevap yok.
'Özgün dayanamıyorum...'
Ses yok.

Ağaçlar sallandı.

Özgün bana cevap veriyordu.

Konuşarak değil.

O 2019 ayının Ağustosun 4ünden beri susuyordu.

'Seni özlüyorum Özgün ..
Seni özlemeli miyim?'

O anda yağmur yağmaya başladı.
Ben ıslanırken o da ıslanıyordu.
Biliyorum..

Tütsüm söndü. Sigaramda..
Uzun bir duman çıktı.

'Cevap hayır değil mi?'
Bu yağmur hep bu soruyu sorduğum da yağacak değil mi?'
Çünkü cevabın hep ' hayır ' olacak .

'Özgün özür dilerim. Bugün birisine yanlış gözle baktım. Ben senden başkasıyla yapamam. Bunu başkasına yapamam...
Her ne kadar bunu başka insanlara söylesem de anlamıyorlar. Annem 'Öldü o ' diyor.
Artık benden bıkmış durumda. '
Yavaşça güldüm. Sadece Özgün 'ün yanında gülebiliyorum diye geçirdim içimden.
Eskisi gibi..
'Bilirsin annemin dırdırları hiç bitmez.'

Son ritüelimizi de yapıp gidecektim.
4 kere Özgün demek.
'Özgün..'
'Özgün..'
'Özgün..'
'Özgün....'

Eveet.
Arkadaşlar yeni bir hikaye yeni bir bölüm .
Bu kurgu kafamda bayağı önceden vardı.
İlk kitabım umarım beğenirsiniz.
Yorum ve vote beğendiyseniz yıldıza basmanız yeterli.
ÖzeY 'in anlamını yakın da öğreneceksiniz.
Yazım yanlışı varsa affola. 🖤🖤