သဏ္ဍာန်ဆန်း

P_7 (U)

"ငါ ဒီနေ့ မလှလို့လား ဆွဲဆောင်မှု မရှိဘူးလား ..."

ခပ်တိုးတိုး ရေရွတ်ရင်း အနီးနားက တံခါးမှန်ကနေ တဆင့် မြင်နေတဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ပြန်ကြည့်လိုက်မိ၏။ ကျောလယ်ခန့် ဆံပင်အရှည် အခွေအလိပ်လေးတွေကို ချထားသည့် နီနီ။ အဖြူရောင် လက်ရှည် အင်္ကျီအပွလေးနဲ့ နီညိုရောင် ဆွဲသားဒူးကျ စကတ်က လှပတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးမှာ လက်ရာ မြောက်နေသည်သာ။

"လှသားပဲ ငါ ...ဒါတောင် ငြင်းသွားတယ်ပေါ့ ..."

သဏ္ဍာန်ဆန်းကို နီနီ သိမ်းသွင်း နိုင်မှရမည်။ မဟုတ်ရင် ဟိုသုံးယောက်ရဲ့ လှောင်ရယ်မှုကို ခံရနိုင်၏။ အဲ့ဒီလိုတော့ အဖြစ်မခံနိုင်ပါ။

နီနီက စက်ကနေ တွေ့ကရာ အအေးအမျိုးအစားကို ခလုတ်နှိပ်ပြီး ထုတ်ယူလိုက်သည်။ ပြီးတော့ အအေးဘူးကို ဖောက်၍ တငုံသောက်လိုက်သေးသည်။ ပြောရတာ မောနေတာမို့။
ထို့နောက် ထွက်သွားတဲ့ သဏ္ဍာန်ဆန်း အနောက်ကို အပြေးလေး လိုက်ရပါတော့သည်။

"သဏ္ဍာန်ဆန်း..."

သူ့နာမည် ခေါ်‌တော့ ရပ်ပြီး လှည့်တော့ကြည့်ပါသည်။ ပြီးတော့ ကြည့်တဲ့ပုံစံက ဘာလုပ်စရာ ကျန်သေးလို့လဲ ဆိုတဲ့ အမူအရာမျိုး။

"ရော့ ..."

နီနီသစ်လွင် ကမ်းပေးသည့် မဖောက်ရသေးတဲ့ orange juice တစ်ဘူးကို ဆန်းက မယူပေ။

"မလိုဘူးလို့ ငါပြောတယ်လေ ..."

ဆန်းက ဆက်လျောက်သွားပြန်၏။ နီနီလည်း အလောတကြီးနဲ့ အနောက်ကနေ ဆက်လိုက်ရပြန်သည်။သို့သော် ခြေခလုတ် တိုက်သွားခဲ့ကာ လက်ထဲက ဖွင့်ပြီးသား အအေးဘူးမှ လိမ္မော်ရည်တွေက အဖြူရောင် အင်္ကျီလှလှလေး အပေါ်သို့။

"အမလေး ..."

နီနီ့ အသံလေးကြောင့် ဆန်းက လှည့်ကြည့်လာပါသည်။ ဒီလို ဖြစ်ဖို့က အစီအစဉ်ထဲမှာ မပါ။ ဒါက နီနီရဲ့ မတော်တဆမှု တစ်ခုသာ။

"သွားပါပြီ အကုန် စွန်းကုန်ပြီ ..."

ခလုတ်တိုက်ပြီး ကိုယ့်ရင်ဘတ်ပေါ် ပြန်လောင်းချလိုက်သလို ဖြစ်သွားတာ ဖြစ်သည်။ အဖြူရောင် ဖြစ်တာရော အင်္ကျီက အပါးသား ဖြစ်နေတာရောကြောင့် နီနီ့အဖြစ်က အမြင်ဆိုးသွားရသည်။
အခုအချိန်မှာတော့ ဒီနေရာက လူရှင်းပြီး ဖြတ်သွားဖြတ်လာ နည်းပေမယ့် ဒီပုံစံနဲ့ တခြားနေရာကို နီနီ ဘယ်လိုမှ သွားဖို့မလွယ်နိုင်ပါ။
သူများကို အကြံအစည်နဲ့ ချိန်ရွယ်ခဲ့ပေမယ့် ခံလိုက်ရတော့ ကိုယ်ဖြစ်နေသည်။ နီနီသစ်လွင်က အရှက်ကွဲရမယ့် အနေအထားမို့ စိတ်ရှုပ်နေစဉ် ...