Midnight Sun

Chapter 2

Chapter 2

“They did that?” He asked.

Hindi na ako sumagot pa at muling bumuga ng usok. Itinapon ko ang sigarilyong hawak ko dahil upos na. Naglahad siya ng panibagong sigarilyo, kinuha ko at sinindihan iyon.

Nagtanong niya kaya ikwenento ko lahat ng nangyari. Akala ko ay huhusgahan niya ako pero nanatili lang siyang nakikinig. Walang panghuhusga habang interesadong nakinig.

Somehow, I felt relieved kasi nailabas ko. Sometimes telling what happened and what I feel is two of the hardest things for me. I don't want to anyone to know how I feel, 'cause I don't they'd understand. But watching him listen to me felt relieving, because I think he understands.

I think, we all deserve someone who listen to us without any judgement.

“Wow... that's unfortunate,” wika niya habang nakatingin sa akin.

Tinignan ko siya. Naka-upo kami ngayon sa likuran ng mustang niya habang nagsusunog ng baga. He flashed a comforting smile, and I felt it

Nagulat ako ng bigla siyang umakbay sa akin. Sa bigat ng braso niya ay pakiramdam ko bibigay ang leeg ko.

“Don't worry kiddo, you still have me. Maybe they'll leave you alone, maybe they'll screwed up your life, but not me. I will stay at your worst, I promise!”

Dahan-dahang bumilis ang tibok ng puso ko habang sakal na sakal ako sa akbay niya. Hindi ko alam pero yung sinabi niya, nakakatunay ng puso. Tinignan ko siya habang tumatawa at nakaakbay sa akin. Parang bumagal ang oras habang nakatingin ako sa ngiti niya, nakakahumaling.

The scent of roses occupied my nose. His laughter envelopes my mind, and his warm presence hugged my heart like a sunflower under a burning sun.

“You're staring at me again.”

Dagli akong umiwas. Shit, napansin na naman niya. Tinanggal ko ang akbay niya. Hindi na magkamayaw sa pagtibok ang puso ko. Dumistansya ako sa kaniya at muling itinuon ang atensyon sa paninigarilyo.

“Tss, you're too obvious.”

Nanlaki ang mga mata ko sa bulong niya. Akala niya siguro hindi ko maririnig pero narinig ko.

“Anong sabi mo?” I asked kahit na narinig ko naman.

“Nothing.” Nakangisi siya.

“Ano ngang ibig sabihin ng sinabi mo?”

“Wala nga. Wala naman akong sinabi ah?”

“Tsk, narinig ko!”

“Wala nga sabi!” He chuckled.

“May sinabi ko eh! Ano bang ibig sabihin mo d——”

“Wala sabi!” Nagulat ako ng muli siyang lumapit at mahigpit akong inakbayan.

Mainit ang katawan niya at matigas ito ng tumama sa likuran ko. Agad kong inalis ang akbay niya at itinulak siya ng malakas papalayo. Tumawa siya sa ginawa ko.

“Huwag ka ngang lumapit-lapit sa akin! Gusto mo bang bigwasan ko yang mukha mo!” Naiinis na sambit ko pero tinawanan niya lang ako.

“Hahaha chill kid!” Tumawa ito at napapapikit pa habang nakahawak sa sikmura.

Inis nalang akong napasinghal at itinuloy ang paninigarilyo. Habang tahimik akong nakikinig sa tawa niya ay napaisip ako. Buti nalang talaga nadito siya, alam kong gumagaan ang pakiramdam ko pagkasama ko siya, hindi ko iyon maipagkakaila. It's nice to have friend, I guess?