Designer Meines Lebens

1

Win Metawin

Sabah çalan otoriter alarm sesiyle yatağımdan kalktım ve gözlerimi ovuşturmaya başladım.

Kendimi çok yorgun ve halsiz hissediyordum çünkü bu aralar işler felaket artmıştı; çok fazla toplantılara ve davetlere katılıyorduk. Bu tabiki bizim için mükemmel bir başarıydı fakat fiziksel ve ruhsal açıdan epey yorulmuştum. Ortağım Ohm olmasaydı daha çok zorlanabilirdim ama en büyük destekçilerimdendi ve en iyi dostumdu.

Yataktan kalktım ve odama özel olan banyoya gidip işlerimi hallettim. Yüzüm çökmüştü, gözlerimin altı mosmordu. Kısa bir duş alıp saçlarımı da hallettikten sonra, yavaşça banyodan çıktım ve giyinme odama gidip kendime rahat ama şık bir kombin hazırladım. Takılarım ve aksesuarlarımı da tamamladıktan sonra aşşağı kattaki geniş mutfağıma indim. Hizmetçim Minsu beni bekliyordu

"Günaydın Bay Win"

"Günaydın, Minsu"

Ne kadar neşeli gözükmeye çalışsam bile sesimdeki yorgunluk beni ele veriyordu. Sabahları kahvaltı yapmayı sevmezdim, sadece sütsüz, acı olan kahve beni kendime getirirdi.

Minsu sıcak kahveyi önüme koymuş ve izin istedikten sonra mutfaktan ayrılmıştı. Kahvemle bakışıp ilk yudumun verdiği rahatlıkla Ohm'u aramaya karar verdim. Telefon uzun süre çaldıktan sonra arama yanıtlanmıştı.

"Günaydın Win"
"Günaydın Ohm. Sesin uykulu geliyor, ben mi uyandırdım?"
"Ah dostum iyi ki aradın yoksa uyuyakalıyordum. İnanılmaz yorgunum ve heryerim ağrıyor"
"Benimde öyle maalesef dostum. Merak etme asistanımı arayıp toplantılardan birkaç tanesini ertelettim, bu gün az olsa da rahat geçecek"
"İşte bu haber güzeldi, neyse sen şuan kahveni içiyorsundur. Midesiz seni, aç açına kahve mi olurmuş? Ben şimdi krallar gibi kahvaltımı yaparım, sonra da şirkette buluşuruz"

Dedikleri beni güldürmüştü

"Tamam dostum, sen nasıl istersen. Şirkette görüşürüz"

Telefonu kapattıktan sonra iç çekmiştim. Bizimle görüşme yapan insanlara minnettârım tabiki, bu kadar kişinin bizimle görüşme ayarlaması güzel birşey ama çıkan rekabet ve atışmalar beni ve Ohm'u geriyordu. Hergün sık sık toplantılar yapılıyor ve akşamda davetlere katılıyorduk. Sekreterlerim, asistanlarım, çalışanlarım çok başarılı bireylerdi ve usanmadan çalışıyorlardı.

Kolumdaki iri saate bakmamla saatin yavaş yavaş yaklaştığını gördüm. Asla bıkmadan çalışacaktım çünkü bu günlere kolay kolay gelmemiştim ve genç yaşta bu kadar şey başarmış biri olarak insanlara umut olmak istiyordum. Minsu'nun çıkış kapısına bıraktığı cüzdanım ve araba anahtarımı görmemle sırıttım. İyi ve sadık bir çalışandı.

Cebime koyduğum cüzdanım ve elimdeki araba anahtarımla dışarı çıktım. Güvenlik bana selam verirken ben gülümsemekle yetinmişim. Ne olursa olsun benim lehimde çalışan insanlara asla köle muhalemesi yapmazdım.

Porsche'me doğru ilerledim ve büyük hayranlıkla ona baktım. İlk arabam ve ilk mutluluğumdu.