"အံ့မဟော်... ဦးဘမောင်က အိမ်မှာ ခြံစောင့်ဆိုပေမဲ့ တို့တွေရဲ့ မိသားစုဝင်တစ်ဦးပဲ၊ အဲ့သလိုအပြုအမူ... စကားလုံးတွေနဲ့ မဆက်ဆံပါနဲ့"
ကျူးရင့်သာသည် အိမ်ရှေ့မှ ဆူဆူညံညံအသံကြောင့် ထွက်ကြည့်ရာ ဦးဘမောင်ကို ဆူပူကြိမ်းမောင်းနေသော အံ့မဟော်ကို တွေ့ရသဖြင့် အကြောင်းအရင်းမသိပေမဲ့ ဝင်ရောက်တားမြစ်လိုက်သည်။
အံ့မဟော်နားထဲသို့ ကျူးရင့်သာ၏ စကားတို့သည် အလုံးစုံမဝင်။ အံ့မဟော်စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်နေမိတာက သူမခေါင်းပေါ်ရှိ ဖြူလွလွ စံပယ်ပန်းကုံး။
"ခင်ဗျားခူးသွားတာပေါ့... ကျွန်တော့်စံပယ်ပန်းတွေကို"
သူမ၏ ခေါင်းတစ်နေရာသို့ စိုက်ကြည့်ရင်း ပြောလာတဲ့ အံ့မဟော်စကားကြောင့် ကျူးရင့်သာတစ်ယောက် ကိုယ့်ခေါင်းပေါ်ရှိ စံပယ်ပန်းကို ယောင်နနဖြင့် ကိုင်လိုက်မိသည်။
"အင်း... ဟုတ်တယ်လေ"
ခေါင်းကို ညိတ်ရင်း သူမအဖြေပေးလိုက်သည်။
ခြံထဲတွင် ပန်းမျိုးစုံ၊ အပင်မျိုးစုံ ရှိပေမဲ့ စံပယ်ပင်တော့ ရှိမနေချေ။ ညနေက ခြံထဲမှာ လမ်းလျှောက်ရင်း စံပယ်ရုံတစ်ရုံကို တွေ့လိုက်ရတာကြောင့် ဦးဘမောင်အသစ်စိုက်ထားသည်ဟု ထင်မိသည်။ ထို့ကြောင့် တစ်ဆုပ်တစ်ခဲကြီး ပွင့်လန်းနေသည့် စံပယ်ပန်းတွေကို ဝမ်းသာအားရ ခူးကာ ဘုရားမှာကပ်ရင်း သူမပါ တစ်ကုံးသီ၍ ပန်ဆင်လိုက်သည်။
"အခွင့်ရှိလို့လား"
"ဘာရယ်..."
သူမ နားမလည်။ ဘာအတွက်ကြောင့် ဒီကောင်လေးဟာ သူမကို မကြည်ကြည့်နှင့် ကြည့်နေရတာလဲ။
"ခင်ဗျားမှာ ကျွန်တော့်စံပယ်ပန်းတွေကို ခူးဖို့ အခွင့်အရေးရှိလို့လားလို့"
"အံ့မဟော်... အခု တို့က မင်းစံပယ်ပန်းတွေကို ခူးမိလို့ စိတ်ဆိုးနေတာလား"
"အသေအချာပေါ့၊ ကျွန်တော့်အမူအယာက ပျော်ရွှင်နေတဲ့ ပုံပေါက်မနေဘူးလို့ ထင်တာပဲ"
"ဒါဆို... ပိုင်ရှင်ရဲ့ ခွင့်ပြုချက်မရှိဘဲ ခူးမိတဲ့အတွက် တို့ မင်းကို တောင်းပန်တယ်၊ စံပယ်ပန်းတွေကို ဘုရားမှာ ကပ်လိုက်မိတာ အခုလိုဖြစ်လာလိမ့်မယ်လို့ တို့မထင်ခဲ့မိဘူး"
အပိုင်း၂၇
Depuis le début
