Chasing Sunsets [✓]

Chapter 13: Eeyah Santiago

Nang makabalik na ako sa ginagawa ko ay nagpahinga muna ako ng saglit.
Habang nagpapahinga ako ay nagtext naman si Eeyah.

From: Sis

Hey sis, aalis muna ako may lakad kami ni Rhylle. Don't worry nasa bahay si Jiro and dad is in the coffee shop.

Buti pa si Eeyah, libre ngayon hays.

Eeyah's POV

Kanina pa ako naghihintay dito sa mall, pero wala pa rin si Rhylle. Another hour later an unknown phone call came, hindi ko naman talaga sasagutin yung tawag ang kaso napindot ko yung answer kaya no choice.

"Hello?" Sabi nung nasa kabilang linya.

"Yes?" Sagot ko.

"Do I speak with Ms. Eeyah Santiago?"

"Yes? Who is this?" Tanong ko.

"Your prince charming." Sagot nito.

Natahimik ako bigla nang sabihin niya ayon, at may naalala akong boses na gaya nito. It's Rhylle.

"Hoy! Alam mo ba? Kanina pa ako naghihintay!?" Sigaw ko.

"I'm sorry."

"Atsaka bakit ibang number ang gamit mo?"

"Kasi ano--"

"Siguro may iba kang kasama ngayon no? I've been waiting for you for a long time and then! Malalaman ko may kasama ka palang iba! Very ridiculous!"

"Easy."

"Easy? Ikaw kaya nasa posisyon ko tas sabihan kita ng easy?! Ano--" naputol ang pagsasalita ko ng bigla siyang sumigaw.

"Pwede ba! Let me explain first! Una sa lahat, hindi ko gustong paghintayin ka na-flat kasi yung gulong ko! Pangalawa, wala akong ibang kasama okay? Nakitawag lang ako because I left my phone. Atsaka pano mo na naman nasabing may iba akong kasama? Eh nandito lang naman ako sa kabilang kalye!" Sigaw nito.

Matapos niyang sabihin iyon, ay lumingon ako sa paligid. And nakita ko siya na nakatingin sa'kin at galit na galit.

"Ah, that's exactly what happened. Okay."

"Tsk."

"Are you mad? Sorry okay? I love you."

"I-i love you too."

Pagkatapos niyang sabihin yon ay tumawid na siya at lumapit saakin.

Maghapon niya akong hindi kinausap, dahil na din siguro sa inis pero kung may sinasabi ako nakikinig naman siya.

Eerah's POV

Mula nung natulog ulit si Jiro ay hanggang ngayon hindi pa rin ito nagising, dahil tapos na ako sa ginagawa ko binantayan ko na lang siya hanggang sa unti-unti na akong nakatulog.

Today is Tuesday, pangalawang araw ni Jiro sa ospital pero tulog pa rin ito.
Pagkagising ko ay nagayos agad ako at nagsimula nang mag-asikaso ng ibang mga pasyente. Natapos muli ang araw ng hindi pa rin nagigising si Jiro, akala ko pagod lang siya pero hindi. Sobrang taas ulit ng lagnat niya, halos hindi na ako makatulog sa kakabantay sakaniya. Buti na lang at wala na akong gagawin ngayong gabi. Laging ganto ang lagay ko hanggang sa magising siya sa ika-6 na araw niya sa ospital, sabado ng gabi. Nang magising siya ay bumangon agad ito na parang wala ng sakit na nararamdaman. Pagbangon niya ay lumabas na ako para bumili ng prutas.

Jiro's POV

Hindi ko akalain na pang 6 na araw ko na rito, tuwing Gabi ay nagigising ako at nakikita ko kung pano ako binabantayan ni Eerah, she's so caring. Alam kong pagod na pagod na siya, she needs to rest but I don't know how to tell her, hindi ko alam kung bakit pero gustong-gusto ko na inaalagaan ako ni Eerah it makes me so comfortable kahit minsan para siyang si mama. Makalipas ang ilang oras ay bumalik na si Eerah na may dala-dalang prutas, naupo ito sa gilid at hinati ang mansanas. Pagkatapos niyang hatiin ang mansanas ay isusubo niya sana saakin ito, pero inilayo ko ang kamay niya.

"A-ayaw mo ba?" Tanong ni Eerah.

"Of course not."

"Oh bakit mo nilalayo yung kamay ko? Or maybe you don't like apple. Sorry I thought you like apple."

"Of course I like apples."

"Then, why are you not eating this?"

"Coz' an apple a day keeps the doctor away." Seryoso kong sagot sabay hawak sa mga kamay niya.

Matapos kong sabihin iyon ay halatang namumula ang mukha niya.

"So, you don't want to keep me away? A-ako ba yung doctor na yun?" Tanong nito na parang kinikilig pa.

"Syempre hindi ikaw yung doctor na yun." Sagot ko sabay tawa.

Halatang nainis siya sa sagot ko kaya tumayo ito.

"Bahala na ka nga, kakagaling mo pa lang sa sakit. Iwan na kita diyan!" Sabi nito sabay binitawan ang hawak niyang plato.

Bago pa siya tuluyang makalayo ay nahawakan ko kaagad ang mga kamay niya na naging dahilan ng pagtigil niya.

"W-what are you d-doing?" Tanong nito.

Hindi ko sinagot ang tanong niya nanatili akong tahimik.

"Bitawan mo ko." Dugtong nito.

"Ayoko."

"I said, bitawan mo ko!"

"Ayoko."

"Why?"

"I don't want you to go, stay here." Sagot ko.

~Claire Lavigne
@Lavignaa