Saat dört oldu ben kaçıyorum demiştim ya en son.Olmadı kaçamadım yine kendimden.Ölüm,zarar,kendi cenazem,hayatımın ne kadar boktan olduğu ve şişmanlığım üzerine kurulu o ses yine yankılanmaya başladı beynimde.Size onu şikayet attikçe de baş ağrısı yaratıyor.Sanki kafamda yaşayan bir gardiyan ben de onun avradını sikip atmışım da beni hapse attırmış gibi.Olaya çok farklı bir bakış açısı oldu.Ama bildiğiniz kafamın üstünde oturuyor şuan.Aşağıya doğru o inen ağrıyı çok keskin hissedebiliyorum.Nefesim koktuğu halde canım hiçbir şey istememesi çok iyi çünkü aç değilim cidden değilim aç olsaydım anlardım biliyorum.Beni böyle durumlara düşüren de yemeği düşünüyor olmam.Kendime iyi davranmalı ve dikkatimi başka şeylere vermeliyim.Bunun hakkında bir şey okumuştum.Şimdi derin derin nefes almaya başlıyoruz ve sayıyoruz. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50...ta ki başınız dönene dek,taki hissizleşene dek,taki nerjinizi vücudunuzdan çekip kendinize zarar vermeyene,arınana dek.Hatta bunu yatağa uzanarak yaparsanız belki uyursunuz.Uyku benim en yakın arkadaşım demeyi düşünüyordum ta ki -intihar hakkındaki düşüncelerime bağlıyorum ben- gördüğüm korkunç kabuslar var.Şuan anladım ki yazmak anlatmak gerçekten iyi geliyor.Şimde tekrar gidiyorum.Bir süre sonra geleceğimi farz ediyorum. :)
YOU ARE READING
ABC
Non-FictionDürüstüm.Tüm kalbimle,üzerinden geçmeden, yazım hatası var mı diye kontrol bile etmeden, ilk aklıma gelenleri yazıyorum.Bir kere de olsa bencil olarak sadece kendi iyiliğimi düşünerek.Yararlı olacağın inanarak kendimi yazıyorum.Günlüğümü yazıyorum a...
