"မောင်က ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ၊ စာတွေ အရေးကြီးနေပြီလား"
"မဟုတ်ပါဘူး၊ မောင် သူ့ကို ရေဘေးဒုက္ခသည်တွေဆီက ပြန်လာတုန်း လမ်းမှာ စိတ်ဆိုးစရာ ကိစ္စလေး ရှိလို့၊ သိတဲ့အတိုင်း အဲ့ကောင်လေးက ငဂျစ်လေ"
"ဘာများလဲလို့ မောင်ရာ... ဒီအသက်အရွယ်နဲ့ ကိုယ့်ထက် အငယ်ကို ပြန်စိတ်ကောက်နေရတယ်လို့... ဟင်းဟင်း၊ အံ့မဟော်က ငယ်သေးလို့ ဂျစ်ကန်ကန်လေး ဖြစ်နေတာပါ၊ မောင့်ကိုတောင် စိတ်ဆိုးအောင် လုပ်နိုင်တယ်ဆိုတော့ အံ့မဟော်ကို ကျူးတော့ ချီးကျူးရမယ်"
"စိတ်ကောက်နေတာ မဟုတ်ပါဘူးကွာ၊ စိတ်ခုနေလို့ မျက်နှာချင်းမဆိုင်သေးဘဲ နေနေတာ၊ အပြင်တွေ အရမ်းထွက်တယ်ဆိုရင်တော့ မဖြစ်ဘူး၊ ဆေးပြန်သုံးမှာ စိုးရတယ်၊ မောင် အံ့မဟော်ကို စာပြန်သင်ဖို့ ညကျရင် လာခဲ့မယ်"
°°°°°°°
"ခင်... မျက်နှာလည်း မကောင်းပါ့လား၊ ဘာဖြစ်လို့လဲ"
"ကျွန်မ နှစ်ရှည်လများ ကြည့်လာခဲ့ရတဲ့ လူနာတစ်ယောက် ဒီနေ့ ဆုံးသွားတယ် ကိုခန့်ရယ်"
"ဟုတ်လား... စိတ်မကောင်းစရာပဲ၊ လူဆိုတာ သေမျိုးပဲလေကွယ်၊ တရားနဲ့ဖြေနော် ခင်"
"အင်းပါ ကိုခန့်ရယ်၊ ဒီနေ့ ဘယ်နှစ်ရက်နေ့လဲ သိလား ကိုခန့်၊ ရက်လည်ဆွမ်းသွတ်ရင် ကျွန်မ သွားမလို့ ရက်မှတ်ထားရမယ်၊ မဟုတ်ရင် မေ့တတ်လွန်းလို့"
"ဒီနေ့ အင်္ဂလိပ်လို နှစ်ဆယ့်ခြောက်ရက်နေ့လေ၊ ရက်လည်ဆိုရင် နောက်လ တစ်ရက်နေ့ကို သွားကျမယ်၊ ပြက္ခဒိန်မှာ အမှတ်အသားလုပ်ထား ခင်"
"ဟုတ်ကဲ့ ကိုခန့်၊ ဟင်... ဘယ်လို၊ နှစ်ဆယ့်ခြောက်ရက်နေ့ ဟုတ်သလား"
ထိုင်နေရာမှ ဝုန်းခနဲ ထရပ်လိုက်သော ဒေါ်ခင်မျိုးမြတ်ကြောင့် ဦးခန့်သာ စာအုပ်ဖတ်နေရင်း အနည်းငယ် လန့်သွားသည်။
"ဘာဖြစ်တာလဲ ခင်၊ အလန့်တကြားနဲ့"
"မဟော်... မဟော့်ကို တွေ့မိလား ကိုခန့်"
"တွေ့တော့ မတွေ့မိဘူး၊ သူ့အခန်းထဲမှာ ရှိမှာပေါ့၊ ဒီအချိန် ဘယ်တုန်းက အောက်ဆင်းဖူးလို့လဲ ခင်ရယ်"
အပိုင်း၂၅
Start from the beginning
