Little Do You Know

Chapter 4

"Καλημέρα."

"Που την είδες;"

"Εδώ τριγύρω. Αλλά μην φοβάσαι της είπα να μην περάσει."

"Μμμ." Έκανε ξινίζοντας το πρόσωπό της.

"Σιγά, καλή μου. Μην χαίρεσαι τόσο που με βλέπεις."

"Ψηλέ, καντην, γιατί δεν έχω καμία όρεξη για κουβεντούλα."

"Γιατί, αγάπη μου, τι σου κάνανε;"

"Δεν κοιμήθηκα όλη νύχτα." Είπε ξεφυσώντας με αγανάκτηση.

"Μάλιστα. Εσύ κανονικά θα έπρεπε να πετάς. Οπότε γιατί έχεις τέτοια νεύρα; Δεν ήταν καλό το αμόρε; Δεν απέδωσε τα δέοντα, ε; Κρίμα, αλλά τι να το κάνεις. Δεν είναι όλοι ταύροι σαν και εμένα;"

"Στο ζώδιο;" Έκανε πως δεν κατάλαβε επίτηδες, για να τον τσιγκλίσει.

"Στο κρεβάτι, ηλίθια ξανθιά."

"Κόψε τις αηδίες και άκου προσεκτικά τι θα σου πω."

"Είμαι όλος αυτιά." Αγνοώντας τον επιδεικτικά συνέχισε να μιλάει.

"Χθες ήμουν όλο το βράδυ με την Δάφνη. Ακολουθήσαμε τον Νικόλα και τον βρήκαμε να σαλιαρίζει με μία, μία.. Κυρία, ο Θεός να την κάνει. Η Δάφνη ήταν σε κακό χαλί και εξακολουθεί να είναι, εδώ που τα λέμε. Καταλαβαίνεις τον ξενυχτήσαμε τον μακαρίτη."

"Α, πα πα. Τον πεθάνατε τον άνθρωπο."

"Μακάρι πεθαμένος, παρά αυτό που της έκανε. Μόνο να την έβλεπες. Την λυπήθηκε η ψυχή μου."

"Καλά και πότε έγιναν όλα αυτά;"

"Όσο εσύ κοιμόσουν του καλού καιρού."

"Μωρέ θα σου απαντούσα τώρα, αλλά υπάρχουν πιο φλέγοντα ζητήματα από την ηλιθιότητα σου. Για πες, που είναι τώρα η Δάφνη;"

"Στη δουλειά της."

"Καλά, ρε τούβλο, και την άφησες;"

"Μη βρίζεις ρε. Της είπα να πάρει μερικές μέρες άδεια, αλλά δεν ήθελε. Είπε μάλιστα ότι αν δουλεύει, ίσως ξεχαστεί και λίγο."

"Μπορεί και να'χει δίκιο. Λίγη εργασιοθεραπεία δεν έβλαψε ποτέ κανέναν."

"Κάτι θα ξέρεις και εσύ."

"Έχεις να μου πεις κάτι;"

"Θες να σου πω; Είσαι σίγουρος;"

"Αν τολμάς να μιλήσεις, κάντο."

"Σιγά μην σε φοβηθώ κιόλας, ηλιθ-" Ξεκίνησε να τον βρίζει για την πολλοστή φορά μέσα σε ένα 24ωρο, αλλά η μιλιά της κόπηκε, μόλις είδε ποιος μπήκε στο γραφείο της.