KARANLIK GÖLGELER

VALERİO LOMBARDİ

"Yalvarırım. Öldür beni!"

Yaşlı adam günlerdir haykırışlarını kendisini kaçıran patronuna ulaştırmaya çalışsa da sonuç nafileydi.Acımasız patronunun yaptığı hatayı affetmesini elbette beklemiyordu.Hatta Ricardo öleceğinden o kadar emindi ki; yakalanmadan hemen önce acısız ölümünü gerçekleştirmeye teşebbüs etmişti. Ancak patronunun adamları tam zamanında gelerek Ricardo'nun planlarını suya düşürmüştü. Ve işte o an patronu Valerio'yu görmüştü.

Uzun boyu,mavi gözleri ve kirli sakalıyla sıradan bir İtalyan olmadığı ilk bakışta anlaşılan bu adam, son derece donuktu. Sanki bu dünyada göreceklerini görmüş ve zamanının dolmasını bekliyor gibiydi.Hiçbir şeyden zevk almayan Valerio'nun nefret ettiği sadakatsizliği gösteren Ricardo acı gülümsemeyle karşısında duran adama baktı.

''Geleceğini biliyordum Valerio Lombardi ."

Valerio, Ricardo'nun kurduğu cümleye aldırmadan önündeki sandalyeye oturdu ve bekledi.

Ricardo'nun kelepçeleri duvardaki boruya zincirlenmişti. Vücudunun onu yüzüstü bırakmasına az kaldığının farkındaydı. Buna rağmen ters kelepçesinden kurtulmayı denemeye devam etti. Zincirin zemine çarpma sesi bütün odada yankılandı ancak Valerio önünde dizüstü duran adamı sakince izlemeye devam etti.Önünde duran adama sadece acıyordu.

Valerio,Ricardo'nun konuşmayacağını biliyordu.Yıllardır beraber çalıştıklarından Ricardo başına geleceklerin farkındaydı ve psikolojik olarak hazırlanmıştı.Yine de acıdan kıvranan Ricardo, bunu belli etmemeliydi.Burnundan akan kan ağzına ulaşırken Valerio'ya tiksinerek baktı.

"Buraya beni izlemeye mi geldin lanet olası!"

Valerio sessizliğini korudu.

"Bunca yıl sana hizmet ettim ve karşılığı bu mu ?" demesiyle ağzına dolan kanı yere tükürdü.

Valerio bu cümleyle bacaklarını üst üste getirdi ve soğuk sesiyle konuşmaya başladı.

"Moretti."

Ricardo soyadı duyduğu an gözlerini kıstı. Valerio'nun bahsettiği aile Ricardo'yu köstebek olarak tutmuştu. Ancak Valerio'nun bunu öğrenmesine imkan yoktu. En azından Ricardo öyle düşünmüştü. Valerio'nun blöf yaptığını düşünse bile bu imkansızdı. Valerio asla blöf yapmazdı. O sadece alacağını alır ve hiç var olmamış gibi bataklığına geri dönerdi. Ona dokunmayan insanlarla işi olmazdı. O sadece kötülerle oynardı. Kendi surlarında ise, adaleti Valerio sağlardı.

Arkada duran kahverengi saçlı koruma Valerio'nun yanına geldi ve kulağına fısıldayıp sırtından çıkarttığı *MK-50'yi patronuna uzattı. Susturucu takılı olan silahın emniyetini çıkaran Valerio son kez Ricardo'nun gözlerine baktı. Ricardo ölümün verdiği korkuyla defalarca olduğu zeminde çırpınsa da eline sadece zincirlerin tiz sesi geçmişti.

"Onları tanımıyorsun! Elinde sadece bir soyad var ve beni tutanın kim olduğundan emin bile değilsin aşağılık herif!"

Valerio elindeki silahı Ricardo'nun kafasına doğru tuttu. Ricardo'nun hayatına son vermesi için sadece tetiği çekmesi kalmıştı.Bu kadar kolaydı insan öldürmek Valerio için.İnsanları tehdit etmeyen bu adamın hayatında da ona karşı kullanabilecekleri bir kişi veya bilgi yoktu.Başından beri tek başına olduğu dünyasında kimseyi tehlikeye atmamak için onları hayatına almamıştı. Bu yüzden 'duygu' onun için sadece bir kelimeden ibaretti.O Valerio Lamdordi' ydi. O karanlığın vücut bulmuş haliydi.

"Bekle! Benimle bağlantıya geçen Moretti değildi! Garip bir aksanı vardı.Soyadı Moretti'ydi ancak gerçekte o aileye ait değil. Onun dikkatini çekiyorsun Valerio."

Valerio,Ricardo'ya doğrulttuğu silahla sakince konuşmaya başladı.

"Senin sorunun da bu Ricardo,kim daha fazla teklif verirse oraya üşüşen sıçanlardan farkın yok. Daha kimin için çalıştığını bile bilmiyorsun. Öleceğini bilmene rağmen hemde..."

Ve o an Valerio tetiği çekti. Silahın sesi odada yankılandı ve sessizlik. Ricardo'nun bedeni günlerdir çırpındığı zeminle son kez buluştu.Kan, bedeni terk ederken herkes soğukkanlılığını korumuştu. Valerio zemine düşen ölü bedeni son kez bakışlarıyla süzdü ve ayağa kalktı. O sırada elindeki silahı, korumasına uzattı.

"Gözü daha yükseklerde olmasaydı eğer Tanrı biliyor ya ,yaşamaya devam edebilirdi."

Korumasının kurduğu bu söz onun için hiçbir anlam ifade etmemişti. Ricardo artık ölüydü. Onun hakkında konuşmaya gerek kalmamıştı.Sadece yerde hareketsiz yatan adamın başına açtığı dertlerden kurtulmalıydı o kadar. Sonra hayatına kaldığı yerden devam edecekti. Hiçbir şey olmamış gibi.

"Ya Ricardo haklıysa?" diyen korumasına döndü.

"Haklı olup olmadığını oyuna katılmadan bilemeyiz." dedi soğuk sesiyle.

Birisi onunla oynamak istiyordu bu yüzden Ricardo'yu yem olarak önüne atmıştı. Oyuna katılmasını bir şeyler fark etmesini istiyordu. Belki de intikamdı bütün bu tiyatronun nedeni. Valerio bu durumun ne olduğuna anlamak için şu an erken olduğunun farkındaydı. Piyonlar toplanıyordu. Valerio nedeni öğrenene kadar düzene ayak uyduracaktı. Onu manipüle etmeye çalışanın kim olduğunu öğrenecekti. Ne pahasına olursa olsun...