Every Step Away

Epilogue

Kahit anong pakiusap ko, hindi niya ako pinahintulutan. I asked her to call the Governor but he denied me and just pushed me away again.

"Fuck it!" sigaw ko habang narito ako sa loob ng aking sasakyan.

Ilang araw na akong narito sa Cavite at ilang beses na rin akong nagpabalik-balik sa mansyon ng mga Lofranco ngunit hindi ko pa rin magawang makausap ang ama ni Santh.

Kaya ngayon, sinadya ko siya rito sa Kapitolyo. As soon as I manage to look for his office, I immediately went here. Ang ginagawa ko nalang ngayon ay ang hintayin siyang lumabas.

Sa loob ng mahabang oras, parang nagising ang aking buong katawan noong nakita ko ang paglabas ng ama ni Chrysanthe mula sa Kapitolyo. Sa larawan ko lang siya palaging nakikita at ilang beses pa lang sa personal pero sigurado akong siya ito.

"Sir!" I shouted as soon as I went out of my car.

"Governor!" malakas kong tawag ngunit bago pa ako makalapit sa kanya ay agad na akong napigilan ng dalawang lalaki na sa tingin ko ay kanyang mga bodyguard.

Kunot-noo akong tinignan ng ama ni Santh na para bang kinikilala ang hindi pamilyar kong mukha para sa kanya.

"Sir..." I breathe fast as my heart thumped the same. Hindi ko ininda ang pagkakakapit saakin ng kanyang mga tauhan.

"Si Santh..." I said, catching my breath.

Nahalata ko sa kanyang mukha ang bahagyang pagkagulat dahil saaking sinabi. Pagkatapos ng ilang minuto ay bumalik sa pagiging pormal ang kanyang mukha at bahagyang tinaas ang kanyang kamay.

"Let him go." utos niya.

Nakahinga ako ng maluwag at agad na nakakita ng pag-asa dahil maaring may alam siya.

"Where is she?" tanong ko sa kanya.

He stared that me and immediately realized where my Chrysanthe inherited her personality. Hindi ko pa siya nakakasalamuha ng matagal ngunit nararamdaman ko na iyon.

Masungit... her father gave me a serious and unfriendly look.

"Who are you?" tanong niya.

Natigilan ako. Hindi ko alam kung anong isasagot. Shall I tell him too soon? Ni hindi ko alam kung alam niya ang aking papel sa buhay ng anak niya sa madaming panahon. He seems not to know me too...

But I need to do this so that he can give me a chance or even slight information about her...

"Hezekiah Kingston Jimenez, Sir. Her best friend and boyfriend." buong tapang kong pakilala sa kanya kahit puno na ng kaba ang dibdib ko para sa magiging reaksyon niya.

Muli ay nagulat siya sa aking sinabi. Kumunot ang kanyang noo na tila nag-iisip. Mas lalo akong kinabahan. He stared at me again and shook his head.

"I don't know where is she," he said before entering his car.

And at that moment, I already know he's lying.

Patuloy ko siyang hinabol at halos araw-araw akong nag-abang sa labas ng kanilang mansyon, baka kasi nandoon lang siya at nagtatago lang sa kanyang ama... ngunit kahit hindi ako kumurap ng buong araw, ni anino niya ay wala akong nakita.

Nagulat na lamang ako isang araw ay tumigil sa pagtakbo ang kotseng sinasakyan ng gobernador pagkatapos lumabas sa mataas nilang tarangkahan. Bumaba siya kaya agad akong bumaba sa akong kotse sa pag-aakalang ako ang kakausapin niya.

Muli ay nagtambol ang aking puso. Mukhang hindi na niya natiis ang pagiging makulit ko sa bawat araw. I know I look like a mess right now, but I don't care... as long as I can find her and bring her back to me... I don't care.