Isabel.
_
Lea's Point Of View
Kanina pa talaga akong utas ng tawa dito, 'yung mga scene kasi na gagawin ni Aga, mga gawain na hindi naman niya ginagawa. Pigil na pigil lang ako dito pero alam kong iyamot na 'to, bahala siya. He insist to be my leading man, gampanan niya kamo. Syempre naman, kakampi ko si Aya. Siya nga 'yung kanina pang tawa ng tawa sa Papa niya, she's so cute.
"Aga, cut! Ayusin mo nga 'yan, mamaya ka na lang magshoot." winalk-outan naman siya ni Direk.
Aga Muhlach is now surrendering.
"Papa, kaya mo pa po ba?" sinamahan pa ng tawa naming dalawa kaya lalong naiyamot si Aga.
"Oo naman, gwapo kaya 'to. Hindi nga lang kaya ni Papa 'yung mga gawain, pero pag-aaralan." pawis na pawis niyang sabi.
"Anak, tara na sa loob. Hayaan mo na 'yang si Papa mo, hindi talaga 'yan maalam magsaulo." sabi ko at saka tumawa.
"Grabe ka, Lea!"
Grabe kamong magmahal.
_
It's already 3:36 pm, uuwi na kami. Nauna na sina Direk sa amin at si Aga na raw ang maghahatid sa amin. Binihisan ko naman si Aya ng maganda, pinasan ko na rin siya papuntang sasakyan. Natutulog lang siya sa mga bisig ko. Ngayon ko lang napansin na mahaba pala 'yung pilik mata niya, kamukha ko rin siya. Seryoso ako ha.
"I love you, Aya." I love you too, charot. Hindi pala ako. 'Yung anak namin. He kissed Aya's forehead.
Actually, papunta na kami ngayong orphanage kasi isasauli na namin si Aya. Nakakalungkot man kaso, wala akong maggagawa.
"Ako na lang magbababa kay Aya sa orphanage, baka umiyak pa siya kapag nakita ka niya." sabi ni Aga habang nagmamaneho.
Babes, gawan mo 'to ng paraan.
"Ayoko 'noh? Ayos lang. Mahal ko naman ang anak natin. Hindi naman pwedeng wala ako sa mga huling sandaling makikita ko siya, baka ikaw ang hindi ko pansinin diyan." sabi ko. Inayos ko naman ang bangs ni Aya.
She's little me.
Copy cut.
Little version of mine.
"Sige, basta 'wag kang iiyak dun ha? Kilala kita, Lea. Alam kong iyakin ka't marupok." gusto mo bang sapak, Aga!?
"Engot talaga nito, magmaneho ka na lang diyan, Babes." sabi ko.
"Ha? Anong sabi mo kamo? Babes? So ayos na sa 'yo 'yun?" self kasi, bakit mo kasi siya tinawag ng ganun.
"Hindi ah, basta! Magmaneho ka na at baka mabyaheng langit pa tayo nito." sabi ko.
_
Children's Orphanage
Unang tingin ko pa lang, naiiyak na ako. Gising na si Aya, I can see through her eyes the sadness. 3 days with her is like forever, she is mine.
"Ma.." she called me, naiiyak ako sa tawag niya sa akin. Her tone, my ghod. I can't let her go.
"Makikinig ka sa mga old ones dun ha? Like us, dapat polite ka rin sa kanila. 'Wag mo kaming kakalimutan ni Daddy mo.
She immediately hugged me and I felt her tears were flowing in my shoulder, "Mama, mamimiss po kita." she sniffed.
"Aya, I can't let you go but I need to." unti-unti ko siyang binitawan, pinunasan ang luha niya, "A day without Mama and Papa wasn't that easy pero kayanin mo. We can visit you, everyday." I added.
She walks away from us, inalalayan naman siya ng isa sa mga nag-aalaga sa mga bata dito. A tear escaped from my eyes, ang sakit. Aga and I walked away outside.
"It's fine." Aga comforted.
I hugged him, "Can we just take home, Aya?" I said while sobbing on him.
"Mama, Papa!"
Aya..
Running to us..
Hugging us.
"Ma'am, Sir, aampunin niyo po ba ang bata?" the lady in 20's asked. We both nodded, "naku ma'am, sir, pwede niyo po siya iuwi hanggang ipinaprocess pa po namin ang papeles ng pagaampon ninyo. Ano nga po ulit pangalan niyong dalawa?"
"Ariel Aquino Muhlach, Aga Muhlach for short." he said.
"Naku, artista ho kayo 'di ba?" the lady giggled, Aga just nodded. "Eh kayo Ma'am? Ano pong pangalan niyo?"
"Lea Salonga, Maria Lea Carmen Salonga-" I stare at him and I don't have choice, "Muhlach."
"Sige ho Ma'am, Sir, mauna na po ako. Aya, magpakabait ka sa kanila ha?" Aya nodded.
_
Aga drove us to his house as he insist, finally, Aya is ours. Kanina pa siyang nakayakap sa akin, ayaw na niyang kumawala. She tied her self to mine, knowing that anytime we can lose her.
"We're home!" Aga shouted.
"Wow, mansyon. Magkano pong paggawa niyo dito ni Mama?" it wasn't our house.
"Ewan ko, hindi ko na tanda. Come here." kumawala naman si Aya sa pagkakayakap niya sa akin at binuhat naman siya ni Aga.
He toured us to his home, too big for us. He has dog too, named 'carmen'. Pffft! Sa dinami-dami ng pangalan, kapangalan ko pa talaga? Damn you, Muhlach. We three sitted on the couch, kakapagod naman libutin 'tong mansyon niya.
"Aya, ano nga pa lang gusto mong ipangalan namin sa 'yo?" Aga asked.
"Aya lang po." she answered.
"Anak, ang simple naman nun. Tingnan mo 'yung kay Mama, maarte, may pamaria't carmen pang nalalaman." I glare at Aga who's giving me a peace sign.
"What if, Maria Aya Salonga-Muhlach?" she giggled upon hearing that name.
Hindi kasi maalam magisip si Aga ng pangalan.
Lalo't babae.
"Ano ba 'yan? Wala akong ambag. What if Maria Aya... Car.. Carriel S. Muhlach." he suggest.
May isip ka rin pala.
"Maria Aya Car Carriel S. Muhlach?" utal kasi tatay mo anak. Ay ako rin pala.
"No, Maria Aya Carriel S. Muhlach." he corrected.
"Saan ba galing 'yung Carriel?" I asked out of curiousity. Curious lang.
"You and I." he smiled like an Idiot.
Him?
I?
Paano?
I automatically smiled when I gets,
Carmen
Ariel
CarRiel
You never failed making me happy, Mr.M.
YOU ARE READING
Guilty Mind
FanfictionPlayboy will always be playboy. Paano kung makita mo ang taong hindi mo inaasahan na sisira ng buong buhay mo? 'yung siya 'yung magiging spotlight kahit dapat ikaw. Pero paano kapag ayaw mo din sa mga lalaking playboy pero dahil sa pangungulit niya...
