Bir Kış Masalı

BÖLÜM 4 : YENİ TUTSAK !

      Beni tutan Robert la konuşan adamdı. Adam beni sertçe yere attı. Nefesim kesilmişti. Sonrasını hatırlamıyorum. Uyandığımda tekrar başa döndüm. Tek fark karşımdaki sandalye boş değildi. Sandalyede oturan kişi JUAN'DI.

       Gözlerime inanamıyordum. Juan benim yüzümden yakalanmıştı. Kendimi suçlu hissediyordum. Hemen kendimi toparlayıp Juan'ın yanına gitmek için sandalyeyi sürüklemem gerekti.    

        Juan'ın yanına geldiğimde hala baygındı. Onu uyandırmak için onu dürttüm. Çok hızlı dürtmüşüm ki inleyerek

uyandı. Çok hızlı konuşuyordu.

→Nerdeyim ben ?

→Terkedilmiş binada mahkûmsun.

→Neeee? 

→Adamlardan biri beni yakalayıp bayılttı. Uyandığımda sende karşımda oturuyordun.

→Beni dinlemedin mi sen?

→ Niyeki ne dedinki sen ?

→ Boşver bi anlamı kalmadı. Çakı sendemi?

→ Evet

→ Çabuk ellerimin ipini çöz.   

→ Olmaz! Adamlar her an geçebilirler.  Bu gece bekleyelim. Yarın gece kaçarız.  Bu arada seni dinlemediğim için özür dilerim. Benim yüzümden sende yakalandın.  

→ Önemli değil. Ama kaçma konusunda haklısın.

→ Eee bari sohbet edelim. Ne iş yapıyorsun?

→ Gizli ajanım, seni kurtarmaya gelmiştim. Ya peki sen ne iş yapıyorsun?

→ Ben bir dedektifim. Kaç yaşındasın.

→ 21 sen?

→ Bende 21. Çok uykum geldi benim.

→ Bana yaslanabilirsin.

→ Teşekkür ederim.