Hidden Chapter 2
"ဒါဆို သူတို့နှစ်ယောက်မောင်နှမတော်နေတာကို မေက လုံးဝမသိခဲ့တာပေါ့။"
"ဟုတ်ပါတယ်။ အဲဒါကိုသိလိုက်ရတဲ့အချိန် ကျွန်မလုံးဝရှောခ့်ရသွားခဲ့တယ်။"
"ဒါဆိုမေက သူငယ်ချင်း နှစ်ယောက်ပြန်ပေးဆွဲတာကို ခံလိုက်ရတာပေါ့။ နောက်တော့ရော အဲဒီအခန်းထဲမှာဘာတွေဆက်ဖြစ်သေးလဲ။ နှစ်ယောက်က မေ့ကို နှိပ်စက်ကြသေးလား။"
မိန်းမငယ်သည် ခေါင်းကိုခါလိုက်၏။
" ကျွန်မ နိုးလာတာကိုတွေ့တော့ ရှိန်းက ကျွန်မ ဘေးမှာလာထိုင်တယ်။ ကျွန်မမျက်နှာကို စိုက်ကြည့်နေတယ်။ မိုနာက ကြောင်ဖြူလေးတစ်ကောင်ကိုအစာကျွေးနေတယ်။ ရှိန်းရဲ့ကြောင်ဖြစ်မယ်။ ရှိန်းကကြောင်မွေးထားတယ်လို့တစ်ခါပြောဖူးတယ်။ ကျွန်မ မိုနာ့ကိုလှမ်းခေါ်လိုက်တယ်။ ရှိန်းကို စကားပြောရမှာကြောက်နေလို့လေ။ ဒါပေမယ့် မိုနာက မထူးဘူး။ မကြားချင်ယောင်ဆောင်နေတယ်။ သူက ကျွန်မကို စကားပြန်ပြောရမယ့်အစား ကြောင်ကိုမြူနေတယ်။ အဲဒါကိုမြင်တော့ ရှိန်းက ရယ်တယ်။ အကူအညီမဲ့နေတဲ့ ကျွန်မကိုကြည့်ပြီးသူရယ်နေတာ။ အဲ့ဒါနဲ့ကျွန်မလည်း သူတို့ကိုတောင်းပန်တယ်။ ကျွန်မကို ဘာလို့အခုလိုလုပ်ရတာလဲ လို့မေးတယ်။ မဖြေဘူး။ ကျွန်မကိုပြန်လွှတ်ပေးဖို့ ငိုယိုပြီးတောင်းပန်တယ်။ ဂရုမစိုက်ဘူး။ ကျွန်မဘယ်လောက်ငိုငို သူတို့က အရယ်အပြုံးမပျက်ဘူး။ ပြီးတော့ ရှိန်းက ပြောတယ်။ " နင်ဘယ်လောက်ငိုငို အိမ်ပြန်ရတော့မှာမဟုတ်ဘူး။ တိတ်တော့.. " တဲ့။ သူက ရယ်ပြီး ကျွန်မမျက်ရည်တွေကိုသုတ်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ မိုနာ့ကို လှမ်းပြောတယ်။ "မို .. နင့်ကိစ္စနင်ရှင်းပြီးပြီလား" တဲ့ ။ အဲဒီမှာ မိုနာက ကြောင်နားကနေထလာတယ်။ ကျွန်မရှေ့ကဖြတ်ပြီး အိပ်ခန်းဆီလျောက်သွားတယ်။ ကျွန်မကိုတစ်ချက်တောင်မကြည့်ဘူး။ ပြီးတော့ အိပ်ခန်းထဲ ကနေ တစ်ခုခုကိုဆွဲလာတဲ့အသံကိုကြားနေရတယ်။ သိချင်စိတ်နဲ့လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူကိုင်ထားတာ ခြေထောက်နှစ်ဖက်။ သူက လူတစ်ယောက်ကိုဆွဲလာတာ။ အဲဒါကိုကြည့်ပြီး ကျွန်မ ဘယ်လောက်တောင်လန့်သွားသလဲဆိုတာကို စကားလုံးတွေနဲ့ဖော်ပြလို့မရဘူး။"
YOU ARE READING
Hidden ( BL OC)
Mystery / Thrillerပျော်ဖို့အတွက် ဇိမ်ခံပစ္စည်းတွေရှိမှ ဖြစ်မှာလား... တစ်ယောက်ယောက်ကိုသတ်မယ်ဆိုရင်ရော .... ေပ်ာ္ဖို႔အတြက္ ဇိမ္ခံပစၥည္းေတြရွိမွ ျဖစ္မွာလား... တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုသတ္မယ္ဆိုရင္ေရာ ....
