Η αποκάλυψη

WTF?

Γειαα σας!! Ευχαριστώ πολύ που αρχίσατε να διαβάζεται το βιβλίο μου!! Ελπίζω να σας αρέσει!! Γράφω αλλά δύο βιβλία, άμα θέλετε μπορείτε να τα τσεκάρετε... Όμως αυτό που γράφω τώρα είναι λίγο διαφορετικό από τα υπόλοιπα. Λοιπόν... θα σας αφήσω να χαθηται στην μαγεία των σελίδων. :D

Δυστυχώς, άρχισαν για άλλη μια φορά τα σχολεία! Τώρα ετοιμάζομαι, να πάω για τον αγιασμό... Ο μόνος λόγος, που μπορεί ίσως να με ενθουσιάζει λιγάκι αυτό το γεγονός, είναι ότι θα ξαναδώ για άλλη μια φορά τους συμμαθητές μου... Η τουλάχιστον κάποιους από αυτούς.. Σηκώνομαι βαριεστημένα, φοράω ένα τζιν σορτσάκι, μια μαύρη μπλούζα, ένα πουκάμισο και για παπούτσια τα πολυαγαπημενα μου vans! Κοιταζομαι μια τελευταία φορά στον καθρέφτη, πριν φύγω... Παρατηρώ, για μια στιγμή τα καστανοπρασινα μάτια μου και τα καστανοξανθα μαλλιά μου που με παρά πολύ κόπο κατάφερα να φτάσω, το μήκος τους , λίγο ποιο κάτω από το στήθος μου... Πέφτουν μαλακα, πάνω στην μαύρη μπλούζα και κάνουν αντίθεση, στον λαιμό μου φοράω ένα πολύ παλιό κολιέ, οικογενειακό Κειμήλιο, που απεικονίζει μια κουκουβάγια... Είναι πολύ λεπτομερές και υπέροχο!!

*...Snap out of it...*

Χτυπάει το κινητό μου! Ωχ είναι ήδη από κάτω οι δύο κολλητές μου! Πρέπει να κατέβω πολύ γρήγορα!! Παίρνω την τσάντα μου και κατεβαίνω με γρήγορα τα σκαλιά, μόλις ανοίγω την πόρτα βλέπω της κολλητές μου, η μια έχει φυσικά κόκκινα μαλλιά και κάστανα μάτια, μέτριου αναστήματος, με ωραίο σώμα αυτή είναι η Αυγή. Δίπλα της βρίσκεται η Ανατολή, έχει μεγάλα γαλαζοπράσινα μάτια και μακριά σοκολατι μαλλιά.

-Σεελ!! Πρώτη μέρα σχολείο πως νιώθεις?

Το ολόκληρο όνομα μου είναι Σελήνη, ναι το ξέρω είμαστε μια παρέα με περίεργα ονόματα!! Μόλις ακούω την ερώτηση, παίρνω ένα βαριεστημενο ύφος και της απαντάω ειρωνικά ειρωνικά

-Ενθουσιασμένη.

-Και εμείς το ίδιο. είπε η Αυγή

Αρχίσαμε να λέμε τα νέα της εβδομάδας και προχωράμε προς το σχολείο το οποίο είναι δύο στενά πιο κάτω από το σπίτι μου..

-Κορίτσια, τις τελευταίες ημέρες νιώθω ότι δεν έχω δύναμη να κάνω ΤΊΠΟΤΑ και με τσουζουν τα μάτια μου!! είπε η Ανατολή

-Να πας να κοιτάξεις τα μάτια σου!! Μπορεί να ανεβάσεις μυοποιια!! της λέω

-Αααα δεν θέλω!!!! απαντάει παραπονιαρικα

Σχεδόν φτάσαμε στο σχολείο λίγο πριν μπούμε μέσα λέω εντελώς βαριεστημένα

-Τέλεια! Ξεκινάει πάλι το βασανιστήριο!