Save line

Chapter 3

Hope

Barra

"This must be a joke." Tumawa ako ng sandali at itinigil ang pagbabasa ng description at inilagay ko ang pad sa kabinet. Pumunta ako sa kusina para magmiryenda.

Sino bang siraulo gumawa ng ganung trip? Baka yung lalaki sa shop? Kaya ba na out of stock dahil dun? Pero di naman totoo yun diba? Dahil ba nakakaamaze ang nakasulat at kakaiba sya?

Daming tanong bumabagabag sakin na hindi masagot. lumipas ang oras at gabi na.

Nagaayos ako ngayon ng higaan para maghandang matulog.

( - o -) zZz

"Ma nasaan si papa?"

"Wala na ang ang papa mo anak." Pigil iyak na sabi ni mama.

"Saan po sya nagpunta? Bakit di sya nagpaalam sakin ma? Galit po ba sya? At kaya umalis?" Tanong ko. Umiling si mama.

"Nagaksidente ang papa mo anak, at wala na syang buhay!" Bigla nalang bumuhos ang luha na kanina nya pinipigilan at hinawakan ang balikat ko."Naiintindihan mona ba ha?!" Umiyak ako bigla at saka ako niyakap ni mama.

"Ma, nasaan si papa?.." napatingin sakin si mama ng nakakunot ang noo.

"Ano ba Barra! ilang beses mo nang tinanong sakin yan, di ba sinabi kona sayo noon pa?! Barra naman eh ilang beses mo ba dapat ipaalala sakin na wala na ang papa mo!!" Nanginginig sa Galit na sabi ni mama.

"Nasaan si papa?"

"Nasaan si papa?"

"Nasaan si papa?"

"Nasaan si papa?"

"Nasaan si papa?"

Paulit ulit na sabi ko at may bumubulong akong naririnig.

"Sa sobrang malas mo nadamay pati ang papa mo.."

"Kasalanan mo.. "

Napabangon ako bigla at inilibot ko ang paningin ko. Nasa kwarto ko ako, isang masamang panaginip o alaala. Nanginginig akong pumunta sa kusina para uminom ng tubig.

"Bakit bumalik ang alaala na dapat ay ibinaon kona sa lupa?" Simula kasi nung nawala si papa na depressed ako, nung una naging ok naman ako pero di nagtagal nung 12 years old na ako, dun ako naging depressed. It makes my mind a messed, napagaling naman ako after 3 weeks sa tulong ng physcological doktor. Ugh ayoko ko ng maalala.

Bumalik ako sa kama ko at bigla kong nalala ang sketch pad na nakuha ko ng libre. Pero impossibleng totoo yun, walang magic sa mundog ito.

"Pero wala namang mawawala kung susubukan ko diba?" Sabi ko sa sarili, alas singko palang ng gabi, di ko na kaya pang matulog uli pagkatapos ng panagimip kong yun. Kung kaya inilabas ko ang sketch pad mula sa cabinet at nagsimula nang mag drawing.

"Ayan tapos na."

"Wait, may kulang kaylangan ko din palang idrawing ang anumang pinaka pinoprotektahan ni papa." Nabanggit na ito ni papa sakin ih, anu nga uli yun.

Ah! Ako at si mama.

"Done!" Natapos ko ang aking sketch ng isang oras, naghintay ako kung gagana.

... (ಠ⌣ಠ)

One hour later..

"Ah baka nakasulat sa description kung gaano katagal ang hihintayin para gumana."

"Let's see, ah 10 seconds.."

10 seconds.

10 seconds..

Pero isang oras nako naghintay! Eh sino ba nagsabing gagana toh, sabi kona nangtritrip lang tong skecth pad nat,  para lang makakuha ng atensyon. (ಥ⌣ಥ)

"Busit kang sketch pad." Inis na ihahagis ko sana kaso, baka malukot, magagamit kopa to.

(¬_¬)

A/N: Thanks for reading, can you vote, comment and share for appreciation of my work. ლ(ಠ_ಠლ)

Pero ok lang kung hindi.( ˃̣̣̣̣̣̣~˂̣̣̣̣̣̣)