After 2 (Nederlands/Dutch)

Hoofdstuk 130

"Er zijn maar een paar Daisy's en ik ken je goed genoeg om te weten over wie je het hebt."

"Is dat zo?"

"Ja, en je poging om me te beledigen is totaal mislukt." Plaag ik.

"Ja, ja.. mevrouw Bennet." Vuurt hij terug.

"Ik neem aan dat omdat je mevróuw Bennet zei, je het hebt over de moeder, niet Elizabeth, wat betekent dat je me irritant noemt."

"Maar aan de andere kant.. je bent een beetje afwezig vannochtend, dus misschien bedoel je dat ik charmant ben? Ik weet het niet meer met jou." Ik glimlach.

"Oké! Oké! Christus.. een man maakt één foute grap en is meteen de lul." Lacht hij.

Mijn eerdere irritatie is verdwenen waneer we doorgaan met onze discussie en dan uit bed klimmen. Harry informeert me dat ik gewoon mijn pyjama aan kan houden vandaag, omdat we toch niet weggaan. Het lijkt een raar idee voor me, als ik bij mijn moeder was geweest had ik me nu mooi moeten maken, vooral op een zondag.

"Je kan dat shirt aan." Hij wijst naar zijn shirt op de grond.

Ik glimlach, raap het op, en trek het aan over mijn bh voor ik een joggingsbroek aandoe. Ik herinner me niet dat ik ooit met Noah rondgehangen heb in een joggingsbroek. Ik heb tot een korte tijd geleden nooit zoveel makeup gedragen, maar ik zag er wel altijd mooi, netjes uit. Ik vraag me af wat Noah ervan had gedacht als ik aankwam met een joggingsbroek en een baggy shirt. Ik dacht altijd dat ik me het meest gemakkelijk voelde met Noah. Ik dacht dat ik mezelf bij hem was omdat hij me zo goed kende, terwijl dat helemaal niet zo is, weet ik nu. Hij kent de echte mij niet, degene die Harry naar buiten heeft laten komen, omdat ik dat nooit eerder kon, nooit eerder durfde. 

"Klaar?" Vraagt hij. Ik knik en doe mijn haar in een warrig knotje.

Ik zeg mijn telefoon uit en laat het in de slaapkamer liggen. Dan volg ik Harry naar de woonkamer. Een heerlijke geur van koffie vult het appartement en Anne staat in de keuken pannenkoeken te bakken. 

"Fijne kerst." Glimlacht ze en ze draait zich naar ons om. 

"Het is geen Kerst." Zegt Harry en ik schiet hem een blik.

Hij rolt zijn ogen en glimlacht naar zijn moeder. Ik schenk voor mezelf wat koffie in en bedank Anne voor het ontbijt dat ze gemaakt heeft. Harry en ik zitten aan tafel terwijl zij ons vertelt dat haar oma degene is die haar heeft geleerd hoe ze deze pannenkoeken moet maken. Harry luistert aandachtig en glimlacht zelfs even als hij de verhalen van zijn oma hoort terwijl we ontbijten.

"Gaan we vandaag de cadeautjes openmaken? Ik ga er vanuit dat je morgen naar je moeder gaat?" Vraagt Anne.

Het bord dat ik in de vaatwasser wilde stoppen valt bijna uit mijn handen. Ik weet niet hoe ik moet antwoorden en Harry blijft stil.

"Ik ben.. eigenlijk eh.." Ik struikel over mijn woorden.

"Ze gaat naar papa morgen. Ze heeft Liam beloofd dat ze daar zou zijn en ze is zijn enige vriend dus ze kan het niet afzeggen." Zegt Harry.

Ik ben hem dankbaar maar ik moet hem eraan herinneren dat ik niet Liam's enige vriend ben.. nouja, misschien, maar hij is ook mijn enige vriend.

"Oh.. dat is prima. Liefje, je hoeft niet bang te zijn me dingen zoals deze te vertellen. Ik heb er geen problemen mee dat je tijd bij Ken doorbrengt." Zegt Anne en ik kan niet vertellen of dit voor mij of voor Harry bedoeld is.

"Ik ga niet, ik heb haar verteld dat we nee hebben gezegd." Vertelt hij haar.

"We? Hebben ze mij uitgenodigd?" Ze klinkt verrast.