NİSAN

Bölüm 3

"İnsana imtihan olarak özlemek yeter."
Cahit ZARİFOĞLU 

  Nisan sonunda uyumuş, Savaş o uyanmasın diye küçük hareketlerle gelip kucağımdan almıştı.
Hem annemin ısrarları hem de geç olması sebebiyle burada kalmaya karar vermiştik.
Genelde geceleri kaldığımız için birkaç parça kıyafetimiz de vardı.
Ben zaten yarın bütün gün evde olacaktım.
Haftasonu olduğu için Sarp'ta evdeydi. Savaş'ın yarın önemli işleri vardı. Açıkçası bazen çok yorulduğu için üzülüyordum. Benimkine göre yoğun bir iş temposu vardı. Fakat bunu hiçbir zaman bahane etmezdi. Eve geldiğinde yorgunluğuna aldırmadan bana her konuda yardım eder, desteğini esirgemezdi.

Herkes odasına dağıldığında biz evin kızları olarak annemin odasına geçtik.Savaş, Nisan'ı yavaşça yatağa bırakıp uyumak için benim eski odama gitmişti. Nisan ortamızda uyuyor bizde oturmuş sohbet ediyorduk.
Annemle konuşurken gülmekten gözlerim yaşarıyordu. Uyanacaklar diye birbirimizi susturmaya çalıştıkça daha çok gülüyorduk.
Neye güldüğümüzün de açıklaması yoktu. Annemle sırdaş, arkadaş, her şey olabilmekte en büyük şanslarımdandı.
Sizi her koşulda güldüren insanlarla birlikte olunca hayat size güzeldi.

************************************

  Sabahın ilk ışıkları yerine yüzümde gezinen minik ellerle uyanmıştım. Sırayla gözlerime, burnuma, dudaklarıma dokunup kendi kendine gülüyordu.Kollarından tutup havaya kaldırdığımda başta anın verdiği şokla korksa da şimdi katıla katıla gülmeye devam ediyordu.
Nisan'ın gülme sesine annem de uyanmıştı.

Hep birlikte kalkıp odayı topladık daha sonra kahvaltı hazırlamak adına mutfağa gittik. Tabii ki Nisan sadece görsel olarak yanımızdaydı.
Mutfağa girdiğim gibi gözüme çarpan  ilk şey üstü donatılmış masa olmuştu.  Savaş ve Sarp kahvaltıyı çoktan hazırlamışlardı. Ne yalan söyleyeyim usta şef usülü taktıkları önlüklere gülmeden edememiştim.
Sarp'ın bu saatte uyanık olmasına da şaşırmıştım.

Fazla neşeli bir şekilde "Günaydıın." dediğimde Sarp nispet yapar gibi
"Ooo hanımlar nihayet uyanabildiniz! Günaydın günaydın." diyerek elindeki bezi tezgahın üstüne bıraktı.

"Oğlum niye zahmet ettiniz. Ben hazırlardım şimdi." diyen annemi
umursamadan onun sandalyesini çeken Savaş,  "Bugün de bizden olsun dedik. Gelin hadi soğumadan yiyin sucuklu yumurta var."   dedi
Yanına gittiğimde yanağıma kondurduğu öpücükle gülümsemem yerini bulmuştu.

Sessiz geçen kahvaltıda ilk konuşan Savaş oldu. "Kahvaltıdan sonra şirkete geçeceğim var mı bir isteğiniz ?"

Sarp bunun sorulmasını bekliyormuş gibi "Enişte ben de geleyim mi seninle?"  diye atıldı."Dosya falan düzelttirirsin."

Sarp ucunda kendi çıkarı olmayan bir iş yapmazdı. Kesinlikle ardından başka bir isteği gelecekti ama şuan ikna kabiliyetini fazlasıyla kullanarak annemi ve Savaş'ı ikna etmeye çalışıyordu. Başarmış olacaktı ki Savaş anneme sorun olmayacağını söylemişti ve iş tatlıya bağlanmıştı.

Kahvaltı bittikten sonra uzun ısrarlarıyla Nisan'ı da yanlarına alarak evden çıktılar. Bizde annemle evi toparlayıp temizlik yapmaya koyulmuştuk.Tüm evin işini bitirdiğimizde yapacak başka bir iş kalmamıştı yorgunluktan kendimizi koltuklara atmıştık.

Yorgunluk hissini tatmadan bir günü bitirmek hiç bana göre değildi. Eğer gün içinde yorulacak bir iş yapmadıysam o günüm boşa gitmiş gibime geliyordu. Zamanım varken her şeye ve herkese yetmek istiyordum. Çünkü bir gün peri masalı hayatımız bitecekti ve bakıldığında güzel anlarla dolu bir ömür görülmesini istiyordum.