||Texting with..?|| T.W

Κεφάλαιο 20

Μαρίζας POV

*Ντριν ντριν*

Ακούω το ξυπνητήρι του κινητου μου να χτυπάει και πρωτού πάω να το σταματήσω ακούω τον Ιάσονα που παραπονιέται

"Κλειστό το γαμημενο " μου λέει και βάζει το μαξιλάρι του στο κεφάλι έτσι ώστε να ακούγεται λιγότερο

"Τώρα " λέω και γυρίζω προς το κινητό μου και κλείνω το ξυπνητήρι

"Αχ πιάστηκα " λέω καθώς πιάνω την πλάτη μου

"Ε μα αφού σε μίνι κρεβάτι κοιμηθήκαμε " μου λέει εννοοντας το μονό κρεβάτι του νοσοκομείου

"Ναι"λέω και σηκώνομαι

"Που πας " με ρωτάει καθώς σηκώνει το κεφάλι του

"Σχολείο; " Του λέω ειρωνικά

"Α ναι σωστά " λέει και προσπαθείς να σηκωθεί

"Που πας ; Κάτσε κάτω " του λέω καθώς τον πιάνω και τιν ξανά βάζω στην θέση του

"Ο έλα ρε μωράκι, δεν θα κάτσω άλλο σε αυτό το δωμάτιο , θα έρθω σχολείο" μου λέει καθώς πάει να ξανά σηκωθεί

"Ούτε που να το σκέφτεσαι, ο γιατρός είπε να κάτσει εδώ σίγουρα για μια εβδομάδα , και ασε κι όλας που έχεις και σπασμένο πόδι και το χέρι δεμένο" του λέω καθώς τον ξανά βάζω στην θέση του

"Ναι ξέρεις όμως δεν φταίω εγώ που βρίσκομαι εδώ πέρα " μου λέει με νεύρα και ένα εχθρικό βλέμμα, εννοοντας ότι εγώ είμαι η αιτία που βρίσκεται εδώ πέρα

Μπορεί να ισχύει, αλλά δεν το έκανα επιτηδες και μου είπε ότι δεν πειράζει

Τα μάτια μου άρχισαν να βουρκωνουν και πήρα την τσάντα μου

"Ξέρεις δεν είναι ωραίο να κοπάνας σε κάποιον κάτι που έκανε καταλάθος " του λέω και φεύγω καθώς εκείνος δεν μου έδωσε καν σημασία

Ωραία και σήμερα , εχθές μια χαρά ειμασταν μαζί σήμερα και πάλι σκατα

...

"Ιι έλεος ο μαλακας" σχολιάζει ο Ματέο καθώς τους εξήγησα γιατί δεν έχω όρεξη

"Έλα ρε αγαπη μου , μέσα στα νεύρα του το είπε " μου λέει η Ανθή καθώς με περνει αγκαλιά

"Και δηλαδή οπότε έχει νεύρα θα μου το κοπαναει; " Την ρωτάω καθώς μου έρχεται πάλι να κλάψω

Αλήθεια δεν ξέρω γιατί ασχολούμε τόσο μαζί του
Γιατί μήπως είσαι ερωτευμένη μαζί του ;
Πφ , να πω την αλήθεια αυτό φοβάμαι
Άντε γεια ρεε
Ναι Ζουμπουλία δεν είναι και σίγουρο , απλά μπορεί να μου αρέσει λιγο
Όμορφη, αυτό δεν λέγεται λίγο λέγεται ΠΟΛΥ
Πω σκάσε γαμω