Runaway #2: The Runaway Mom (COMPLETED)

Kabanata 37

Kabanata 37

Nagising ako sa isang malamig na kwarto. Hindi ako pamilyar kaya biglang umusbong ang kaba sa aking dibdib. Naibaba ko ang tingin ko sa katawan ko at nagulat ako na ang suot ko na ngayon ay isang malaking T-shirt na umabot hanggang tuhod ko. Hinawakan ko ang ulo ko at pumikit. Pilit kong inalis ang nangyari sa 'kin kagabi. Hindi ko akalain na magagawa ni Shaun iyon at ayoko na siyang makita. He really didn't help me. Mas lalo niyang pinalala ang kondisyon ko. 

Bumangon ako sa kama at huminga nang malalim. Hindi ko na alam kung ano na ang mangyayari sa akin. Wala naman talaga akong kaalam-alam sa lahat. Siguro ay hinahanap na nila ako. Tumakas kasi ako. 

"You're awake."

Napasinghap ako at agad nag-angat ng tingin sa boses iyon. Isang lalaki na kulay itim ang buhok. Maputi at matangkad. Hindi ko maipagkaila na gwapo siya lalong-lalo na sa hairstyle niya na parang pang-Koreano o baka naman...

"I'm glad that you're awake," aniya at naibaba ko ang mata ko sa tray na dala niya.

Napalunok ako at nag-iwas ng tingin. Parang musika sa aking tainga ang boses niya at ang kanyang yapak ay nagpakalabog sa puso ko. Bakit? Sino ang lalaking ito para maging ganito ang puso ko? Not even Shaun made my heart beats fats. Pero ang lalaking ito na dalawang beses ko pa lang nakikita, iba na agad ang epekto sa akin. Bakit?

Nanindig ang balahibo ko nang lumubog ang dulo ng kama. Nang mag-angat ako ng tingin, nakaupo na siya sa dulo at nasa akin ang kanyang tingin, pungay na pungay ang mga mata. 

"I-Ikaw b-ba ang n-nakapulot sa 'kin?" nauutal ko na tanong sabay yuko. "M-Maraming s-salamat."

Bumuntonghininga siya. "You should eat first. Our family doctor will arrive."

"H-Ha?" Naiangat ko ang tingin ko sa kanya. "H-Hindi na, kailangan kong-"

Napasinghap ako nang bigla siyang lumapit sa 'kin at hinawakan ang mukha ko. Mas lalong bumilis ang tibok ng puso ko lalo na nang lumapit ang kanyang mukha sa akin. Hinaplos niya ang aking pisngi pababa sa aking labi.

Kitang-kita at ramdam na ramdam ko sa kanyang mga mata ang pangungulila. Like he was longing and waiting for someone for years. Umawang ang labi ko nang kinuha niya ang kamay ko at pinagsalikop sa kamay niya. Hindi ako nakagalaw o nakaprotesta man lang dahil sa sobrang gulat.

Namilog ang mata ko nang inilagay niya sa tapat ng kanyang dibdib ang aking kamay at naramdaman ko ang bilis ng tibok ng kanyang puso. Nakita ko ang panunubig ng kanyang mata at hindi ko alam kung bakit.

"Uhm..."

"You heard it? You feel it, right?" umaasang tanong niya. "You felt the beat of my heart?"

"Uhm..."

Naiilang na tumango ako sa kanya at hihilain na sana papalayo ang kamay ko pero hinawakan niya ito ng mahigpit. Naguguluhang napatingin ako sa kanya.

"Hindi ako naniniwala. Hindi ako naniniwala na patay na ang...asawa ko," aniya habang nakatuon ang tingin sa akin. "H-Hindi ako naniniwala...and I was right."

Kumunot ang noo ko. "H-Ha?"

"My heart beats fast to the woman I only love. To the woman I want to spend the rest of my life. To the woman who made me the best version of myself. The first time I laid my eyes on her, I knew she's..."

Natulala ako nang tumulo ang luha sa kanyang mata. Umawang ang labi ko nang inilapit niya ang kanyang labi sa kamay ko at hinalikan ito nang walang pahintulot sa akin.

"I knew she's my...wife," bulong niya na ikinatigil ng mundo ko.

"S-Sino k-ka?" naguguluhan ko na tanong at pilit inilayo ang kamay ko sa kanya pero mas lalo lang humigpit ang hawak niya. "Sino ka?"