lose you to love me ¦ bokuaka

promise

bokuto: 
lisedeyken naptım sana
anlatır mısın?
merak ediyorum
gerçekten

bilinmeyen:  
vay vay vayy engeli kaldırmış bizim küçük pezevenk :)

bokuto: 
ayıp oluyor

bilinmeyen: 
bana ne :)

bokuto: 
niye sürekli şu aptal emojiyi atıp duruyorsun

bilinmeyen: 
senin sinir olduğunu duydum :)
daha da sinir ol diye atıyorum :)

bokuto: 
demek öyle
ama sadistciğim bak ben bu emojiyi de sevmem ':*' istersen bana bunu atabilirsin :)

bilinmeyen: 
oradan bakınca enayi gibi mi duruyorum

bokuto: 
evet?

bilinmeyen: 
siktir git

bokuto:
of neyse ne
hadi anlatmayacak mısın

bilinmeyen: 
hayır?
hem sen geçen o kadar küfretmedin mi ne diye geldin yine

bokuto:
çünkü içim içimi yiyor

geçmişte ne yaşandığını öğrenmem gerek

bilinmeyen: 
:)

bokuto: 
senin hakkında hiçbir şey öğrenemeyecek miyim?
tanrı aşkına sana ne yaptığımı bile bilmeden vicdan azabı çekiyorum
bak her ne yaptıysam özür dilerim tamam mı?
peşimi bırakacak mısın

bilinmeyen: 
her şey bir özürle geçmiyor kotaro bokuto.
yoksa benim de özür dilemek istediğim çok şey var
mesela aptal biri için fazla hızdan duracak gibi atan kalbimden
ya da sırf gözlerimin içine bakman ve sana karşı hissettiklerimi gözlerimle anlatabilmek için seni gıcık ettiğimde vurduğun zavallı vücudumdan özür dilerdim.
hala çürükler duruyor biliyor musun?
asla geçmeyecekler.

oysa çok iyi hatırlıyorum bokuto. o gün soyunma odasındaydık. iğrenç arkadaşların vardı yanında. üzerimi değişmeye bile çekiniyordum yanınızda. tekrar vurup da morartırsınız diye. babam o morlukları görünce sinirlenip daha çok dövüyordu bilir misin? her neyse. o aptal arkadaşların giderken sen gitmemiştin. ikimiz kalmıştık sadece. bana çekinmemem gerektiğini söylediğinde bile bir umut dolmuştu içimde.

üzerimi değiştirirken hayran hayran bakıyordun bana. dibime kadar gelip boynuma bir iki öpücük kondurmuştun. etkilendiğini söylemiştin. ama içeri tsukishima dalınca kaçıp gitmiştin.
sonrasında ben sana gülümseyerek bakarken sen sinirlenmiş yumruklamıştın beni.
halbu ki bilmiyordun ki tüm gün boyunca genişçe gülümsemiş, öptüğün yerlerde çiçeklerin açtığına inanmıştım.

ama şimdi var ya
asıl şimdi o öptüğün yerleri parçalamak, tırnaklarımla kanayana dek kazımak istiyorum
elimde olsaydı yapardım.
senden iğreniyorum
sen nefretin ve iğrençliğin vücut bulmuş halisin
ve ben senin geberip gitmen için o kadar heyecanlıyım ki sen ölürken patlamış mısırımı yanıma alıp önünde yiyeceğim
sen, seni kurtarmam için yalvarırken ben gülümseyeceğim
ve en sonunda yıllar sonra huzuruma erişebileceğim.

bokuto:
....

ben...
ben ne diyeceğimi bilemiyorum...
ne kadar çabalasam da hatırlayamıyorum....
eskiden yaşananlar için üzgünüm.ama telafi edebilirim.
bunu gerçekten yapabilirim
ben böyle olsun istemezdim
istersen ayaklarına bile kapanırım.
özür dilerim
özür dilerim özür dilerim
baksana seni hatırlayamıyorum bile....

bilinmeyen: 
bu çok doğal
beni kimse hatırlamıyor
herkesin hafızasından bir silginin sildiği gibi silinip gittim.
öylece..

bokuto: 
böyle konuşma
bulacağım seni
göreceksin

bilinmeyen: 
çok geç.
her şey için
ç o k   g e ç
pişmanlıklar fayda etmeyecek bokuto
bunu şey gibi düşün,
küllere dönüşmüş ölü birini tekrar diriltemezsin
değil mi

bokuto: 
nasıl bir örnek bu?

bilinmeyen: 
dediğin gibi
örnek sadece..

bokuto: 
peki....

bilinmeyen: 
akaashi

bokuto:
ne?

bilinmeyen: 
ismim akaashi
ne de olsa eski beni hatırlamayacaksın

bokuto yazıyor...

bilinmeyen:
şimdi gidiyorum
ben yazana kadar yazma

bokuto:
oha
şey
oha
peki

görüldü