~Gizemli Dönüşüm~

13. Bölüm Umut

-Neler oluyor Pietr ?!?!?

-Hiç bir şey olduğu yok Madi sadece bi vizyon

Gözlerinden endişelendigi belliydi ama ne için ?

-Kahretsin! Pietr endişeli gibi gözüküyosun ne oldu

-Madi birşey yok dedim YOK !!

-Ah anladım bağırmana gerek yok

-Üzgünüm

Pietr a sarıldim oda bana uzun süre böyle kaldık ama zil çaldı ve daha sonra revire biri girdi kapı açıldığı an bayıldım ne oldu böyle vizyondaki gibi baygındim ama herseyi duydum

-Madi Madi iyimisin Harry bunu sen mi yaptın ?!?!

-Sen çok safsin ve sevdiğim kızı elimden çalmazsin

-Ne ? O zaten benim

-Jess ?

-Sanane bunlardan neden burdasin

Ve birden tak diye bir ses geldi gözlerimi açtım ama hareket edemedim Harry Pietr i duvara fırlattı ve yine heryer karardı

-Ahh seni öldürücem Harry

-Ne bekliyosun

Yine bi tak sesi ama bu sef göremedim ve artık duymuyordumda tam bi bayılma daha sonra uyandım ve Harry yerde yatiyordu Pietr da öyle ama morarma veya kan yoktu ortalık da Pietr i uyandırdim

-Sen iyimisin neler oluyor burda deliricem ve sen Harry sen canavar falanmisin ? Ha?

Harry

-B-belki

Pietr

-Sen ne gördün

-Bilmiyorum görmedim duydum

-Madi ne duydun

-Hatırlamıyorum

Ve ağlamaya başladım neler oluyordu :'( ordan koşarak gittim eve gittim kimse yoktu ve bağıra bağıra ağladım sonra telefon çaldı ardından kapı ve şimdide ev telefonu arka kapı da çalmaya başladı ve uzun bir çığlık patlattim ve sesler durdu ardından Pietr i aradım cevap yok babamı aradım cevap yok Kath i aradım yine cevap yok tanrimmmm neler oluyo burada deliricem sakin ol Madi Korkma kızım ardından telefonum çaldı özel numara

-Alo kımsiniz

-Madison nasılsı

-Kimsin dedim sana

-Önemli olan bu değil önemli olan babanı ne kadar çok seviyorsun Madison

-Anlamıyorum

Ardından babamın sesi geldi babamı dövüyorlardi kimdi bu telefon kapandı tanrım napicam şimdi kahretsin Pietr i aradım sonunda ulaştım

-Pietr

-Madi ne oldu sen ağlıyormusun

-Pietr hemen yanıma gel

10 dk sonra Pietr yanıma geldi nasıl bu kadar hızlıydi neyse anlattım herseyi ve en son babamı söyledim ve oda hemen Max ı arayıp bizi arabayla almasını söyledi Pietr ve Max geldi

-Nereye gidiyoruz

-Bilmiyorum ben söylemediler

Ve ardından aradılar

-Babanın Nerede olduğunu merak ediyosun dimi

-E -Evet

-Eski köşk biliyorsundur oraya gel

Ve kapandı telefon

-Ne dedi

-Eski köşk den bahsetti

-Ne eski köşk mu ben oraya gidemem biz gidemeyiz

Pietr

-Ne sacmaliyorsun Max

Max Pietr in gözlerinin içine içine baktı ve Pietr anlamış gibi homurdandi

-Pietr?

-Ben Üzgünüm

Kapıyı açıp arabadan çıktım

-Sana güvenmistim Pietr

Ve kapıyı hızla kapattım

-Madi dur Özür dilerim Madiii

-Sakın bana yaklaşma Pietr Sakın -Madi Üzgünüm ama olmaz gelemem

-Sen ... sana inanamiyorum

Beni tuttu ve yine bağırdim evdeki gibi ve Pietr oraciga çöktü ve bayıldı aynı şey Max a da oldu bu nasıl oldu bunu ben mi yaptım rüya bunlar dimi korkuyordum dizlerimin üzerine çöküp ağlamaya başladım Pietr hayatıma girdiğinden beri hayatım mahvoldu babam ölmek üzere ve birbirimizi deliler gibi sevdigimiz o çocuk yerde yatıyor

Annem hep "Herzaman bir umut vardır" derdi hep bana ama ben artık umudumu kestim....