TOXIC.

Weg hier!

Ik woonde sinds kleins af aan al bij mijn ouders, zoals normaal. Maar ik was altijd al de gene die niet lekker lag bij mijn ouders. Mijn broers en zussen werden erg vaak voor getrokken, en mijn ouders waren niet geïnteresseerd in mij, en ik werd mishandeld. Ik werd ouder en ging nadenken wat mijn ouders flikte bij mij. Ik werd bijdehanter en praatten vaak terug, wat tot schelden afliep. Ik had vaak ruzie's die soms ook uit de hand liepen, dat ik uit huis werd gezet. Een keer liep het te erg uit te hand. Ik kreeg enorme ruzie, mijn ouders zeiden: "GA MAAR WEG, EN KOMT NOOIT MEER TERUG" ik werd op straat gezet met een zak kleding, wat knuffels, en wat andere spullen. Ik belde mijn beste vriendin in paniek op. Ik zei:" je moet mij helpen, ik kan nergens terecht" ze was er gelijk voor me! Ze belde haar ouders en ik werd al gauw opgepikt en ik mocht voor een tijd bij haar wonen. Ik dacht er niet aan het was gezellig daar, ik had het leuk. Tot 1 jaar later. Ik werd wakker door gebonk op de deuren, iedereen schrok zich rot. Wie waren dat? Oh nee toch, het waren mijn ouders. Ze waren helemaal vervloekt, je zag overduidelijk dat ze elke dag drugs namen. En ze zaten aan de drank. Ze waren helemaal niet meer zoals toen. Ik schrok me rot, ik moest hier zo snel mogelijk weg. We deden niet open, maar toen pakte ze stenen van het tuinpad en gooiden ze tegen het raam. Er kwamen barsten in het raam, we moesten wel open doen... Ze deden lief totdat ze zeiden dat ze mij terug wouden. Niks er van zeiden mijn beste vriendin haar ouders. Ik was al naar boven gevlucht, totdat ik erge woorden hoorden vallen beneden zoals:" hou toch je bek, tyf op uit dit huis, ze is niet van jullie meer" en nog veel meer. Ik schrok en wilde hier zo snel mogelijk weg. Mijn ouders duwden mijn beste vriendin haar ouders aan de kant, en liepen naar boven. Waar ik zat.. ik trok het raam open in stress, maar het lukte niet. Ik pakte een schoen en gooide het tegen het raam. Het hielp een beetje, maar nog niet helemaal dus de enige optie was schoppen. Ik deed snel de schoen aan en schopte met al mijn kracht tegen het raam. Het raam viel in allemaal stukjes. Ik kon er in ieder geval doorheen. Ik sprong uit het raam en rende heel hard weg, uit de straat ik ging proberen iemand te zoeken die mij kon helpen. Ik huilden en raakte heel erg in paniek, gelukkig was mijn beste vriendin bij mij. We belden overal aan, niemand deed open. Behalve die ene lieve vrouw die op de hoek woonden. We waren in de stress, maar ze begreep dat we moesten onderduiken. Ze hielp ons gaf ons drinken en een koekje. Ze verstopten ons op zolder. Wij maar hopen dat het veilig was.