3rd Person's POV
Now they are alone in the coffee shop umorder pa si Micah ng special capuccino para sa dalawa bago nila ito iniwan. Both are facing opposite direction parang nag-aalangang magsimula ng usapan. Si Tovy naman dahil natetense ay panay ang sip-sip ng special capuccino nya na nangalahati na. Habang si Seantal naman ay panay ang buntong hinga. Saglit naman ay nagnanakawan ang dalawa ng tingin sa isa't-isa. Hanggang sa si Tovy na ang na-unang magsalita paubos narin kasi ang kanyang special capuccino.
"Sean-Sean.." harap nito sa nakataliko na si Seantal. Agad namang sit-up straight si Seantal.
"Ano, akala ko ba you'll make it up to me na?" tila bata na saad ni Tovy habang nakatingin sa nakatalikod na si Seantal.
"Eeeehh.. Medyo nahihiya ako eh." mahina at kong tugon ni Seantal na nanatiling nakatalikod.
"Ang O.A mo naman, hindi ka lang pala bombay, O.A ka pa." nanggagalit na saad ni Tovy. Agad namang napaharap si Seantal kay Tovy na ngayo'y naka-ngisi sa reaksyon ni Seantal. Naningkit na naman kasi ang malabo nitong mata habang nakatitig kay Tovy. Pumalakpak agad si Tovy.
"Bravooo! Hindi talaga ako nagkakamali sa mga taktika ko."
"Urgh! Ikaw na ube ka hindi ka na nagbago dyan sa pang-aasar mo! Akala mo kung sino kang gwapo!" napalakas pa atah ang sigaw ni Seantal na nakakuha ng atensyon sa mga empleyado ng coffee shop. Pinapalo pa nito ang braso ni Tovy.
"Aray!Aray! Sorry na bombay, baka umiyak ka pa dyan ha." tugon ni Tovy habang sinasangga ang mga hampas ni Seantal. hanggang sa hindi nila namalayan ang paglapit ng isang empleyado ng coffee shop.
"Ahem! Excuse me po sir, maam." magalang na agaw ng atensyon sa dalawa. Kaya agad na natigil ang bangayan ng dalawa sa umayos ng upo.
"Pasensya na po, pero bawal po dito ang masyadong pag-iingay dahil nagagambala po yung ibang costumers namin. " Kaya agad napakamot si Tovy at si Seantal naman ay napayuko.
"Sorry po." hingi ng tawad ng dalawa at agad na hinila ni Tovy si Seantal palabas ng coffee shop.
"Aray ko naman! Parang hindi tao hinihila mo ah! Dahan-dahan naman." si Seantal na nagawa pang mag-reklamo habang hawak-hawak ni Tovy yung braso niya. Huminto naman agad si Tovy at tiningnan si Seantal na ngayon ay-habol ang hininga.
"'Sorry na po, nakakahiya kasi yung eksena natin dun eh." sabi nito kay Seantal.
"Àh, so marunong ka rin palang mahiya. Sana naging behave ka nung nandun tayo para hindi tayo napahiya."
""At ako pa talaga ang kailangang mag-behave ha. IKaw 'tong malakas ang boses eh."
"Hmmp.. Ewan ko sayo!" sabay hila ng braso niyang hawak parin ni Tovy pero imbes na mabawi ang braso ay napadikit pa tuloy ang katawan niya sa katawan nito. Mas malakas ang pwersa ni Tovy kaya nakulong nito si Seantal sa mga bisig niya. Hindi mawari ng dalawa ang nadarama naguunahan sa pagtibok ang mga puso nila.
"Namiss ko toh! Namiss ko ang mga ganitong asaran natin Sean-Sean. Namiss kita ng sobra-sobra." pagkasambit nun ni Tovy ay saka naman ang paghalik nito sa noo ni Seantal na nagpapikit nalang ng mga mata nito.
"Tara hatid kita sa inyo, miss ko na bahay nyo." agad na saad ni Tovy at hinila na naman ito pa-angkas sa dala niyang motor. Sinuotan pa nito si Seantal ng helmet saka pinaandar ang motor. Nagulat naman si Seantal sa biglang pag-andar ng motor kaya agad na napayakap nalang siya sa katawan ni Tovy.
YOU ARE READING
MY HANKY MAN
RomanceNaniniwala ka ba na ang taong magbibigay sayo ng panyo ay siya ring magpapa-iyak sayo? Pano naman kung iyakin talaga ako at ang mga ibinibigay niyang panyo ang pamunas sa luha ko? May sense pa kaya ang paniniwalang yun?
