GEN | ÜÇLEMENİN TÜM KİTAPLARI düzenleniyor

XXXIV. Kraliçenin başarısızlığı kraliyetin sonudur.

"Sabah Dore'nin araçları bizi alacak." dedi Boğaç. Anka ve Kaya'ya bakıyordu. Anka sandalyesinin kenarına dayanarak kalktı.

"Gideceğiz. Önce halletmem gereken şeyler var." Kaya kaşlarını kaldırdı.

"Ozan'dan ilaçlarını al, ne kadar kalırız belli değil." dediğinde Anka başını salladı, sonra aklına bir şey gelmiş gibi duraksadı.

"Sen alır mısın ben zaman bulamam." diye mırıldanarak toplantı odasından çıktı.

Tekrar karanlık koridorun içinde kayboldu, revirin hemen yanından geçti ve ışıklar yüzünden gri gibi duran mermer merdivenleri tırmandı.

Kendi odasına girdiğinde yaptığı ilk iş camı açmak oldu, odanın içinde tuhaf bir barut ve kömür kokusu vardı. Geçen çıkan yangınlar aklına geldiğinde ister istemez dudaklarını büktü. Camı açtığında, ılık hava onu neşelendirmişti. Dolabından iki parça, siyah ve altın rengi ağırlıklı bir üst ve uzun bir etek ve işlemeli bir kemer çıkardı.

Artık birbirine yapışmış olan saçlarını yıkadı sonra ise taradı, kırık olan uçlarını kesmeyi düşündü ancak omzunu inciteceğine karar verdi ve vazgeçti. Yaklaşık üç saatin sonunda Anka elbisesini giymişti ve hazırdı. Saat ise yediye geliyordu.

Aynada saçlarını iki yandan toplarken gözü yatağının arkasındaki ok ve yaya çarptı.
Onları yanına almak ve almamak arasında kararsızdı sonra hiçbir şey almadan dışarı çıktı, kafası ise bir hayli karışıktı.

Merdivenlerden aşağı inerken yeni doğmuş güneş enstitünün camlarından yansıyarak içeriyi aydınlatmış ve ısıtmıştı.

Anka dışarı çıktığında dışarıda çok fazla kişi yoktu. Çıkışa yakın bir alanda birkaç Dore askeri, Beste, Boğaç, Pars ve Yekta duruyordu. Onların yanına gitmek yerine arka bahçeye doğru ilerledi. Büyük bir ağaca dayanmış biraz uzaktaki dağların ardından beliren güneşi izleyen Tilki'yi fark ettiğinde bir iki adım ona yaklaştı.

"Günaydın." dediğinde sessizce, Tilki omzunun üstünden Anka'ya baktı ve tekrar önüne döndü. "Günaydın." diye mırıldandı.

"Konuşamadık."

Tilki "Konuşacak bir şeyimiz yok." diye kestirip attığında Anka kaşlarını kaldırdı şaşkınlıkla.

"Peki öyleyse. Sadece soru sorayım."

"Evet dinliyorum seni." dedi Tilki sert bir ses tonuyla. Anka, bir iki adım geriledi ve arkasındaki Dore arabalarına baktı.

"Ener nasıl biri?" Tilki enstitüyü çevreleyen çitlerden birine yaslandı.

"Yağmur'dan daha akıllı. Yağmur ile aralarında bir problem var. Geçmişten gelen bir problem olmalı." Tilki ona bakınca Anka gözlerini kaçırdı.

"Kalacak mısın? İsyan ile birlikte..." Tilki birkaç dakika hiçbir şey söylemedi. Anka ise onun bir iki adım ötesinde sabırla cevabını bekledi.

Tilki yüksek sesle "Git diyince gideyim, kal diyince kalayım mı bunu mu istiyorsun?" diye sorduğunda Anka da sinirlenmişti, kaşları çatıldı.

"Sen hala daha yaptığın şeyin farkında değil misin?" diye bağırdığında Tilki de sinirlenmişti.

"Ben yaptığımın farkındayım ama yaptıklarım yüzünden isyanı elimden almak zorunda değildin!" Anka sinirle nefesini verdi.

"Hata yaptım Ege ama biliyor musun? Hala daha yüzüne bakasım bile yok. Bana yine sor gideyim mi diye, yine git derim sana." Tilki sinirle başını başka tarafa çevirdi. Boğaç arkalarında belirdi, kaşları çatıktı.

"Oksana, araba bekliyor." dedi. Anka ise elini dur dercesine kaldırdı.

En sonunda ise bağırmaya başladı.

"Ben Tilki bir sürü hata yaptım, anlıyor musun! Hiçbir şeyi doğru beceremedim. UVAT mı, elime yüzüme bulaştırdım! Malüvra mı, tedaviyi bulana kadar en yakın arkadaşlarımı kaybettim ! İsyan mı, lideri benim kardeşimi öldürdü! Direniş mi, beni savaşta yarı yolda bıraktı. Benim annem bile tüm Dore'yi alt üst etmişken sen benden neyi doğru yapmamı bekliyorsun?" Tilki hiçbir şey söylemeden önüne bakmaya devam ettiğinde Anka çıldırmıştı.

"Yüzüme bak!" diye bağırdığında, Boğaç elini Anka'nın omzuna koydu.

"Tamam Oksana, yeter."

"Yüzüme baksana Egemen!"

Boğaç en sonunda Anka'yı sert bir hareketle çekti. Ellerini Anka'nın omuzlarına koymuştu.

"Oksana. Bitti artık." diye bağırdığında Anka afalladı.

Boğaç "Ne olduysa oldu." diye mırıldandı.

Anka gözlerinde biriken yaşları elinin tersiyle sildiğinde Boğaç çatık kaşları ile çitlerin arkasındaki aracı işaret etti. Çıkışa ilerlemeye başladılar.

Anka'nın ise aklında hep aynı sözler yankılanıp duruyordu.

"Hiçbir şeyi doğru beceremedim zaten."

"Hiçbir şeyi."