Άλλη μια υπέροχη μέρα στο σχολείο
Επιτέλους θα δω τον αγαπημένο μου Γιανκοκ σήμερα.
Ο λόγος που απεχθάνομαι τα σαββατοκύριακα είναι επειδή δεν μου δίνεται η ευκαιρία ούτε να μυρισω το αποσμητικό λορεαλ που συνηθίζει να φοράει μια φορά στο τόσο για, να μην μας περνει η μπόχα. Επίσης έχει βάλει μπράβους απέξω από το σπίτι του να φυλάνε τα βράδια από την τελευταία φορά που μπουκαρα για να γλυψω το χάλι της εξώπορτας.
Παρ'ολα αυτά
η φωνή του φαντάζει μαγική σαν να κελαηδάει ένα κουφό σπουργίτι που το έχει διαπέρασει ηλεκτρικό ρεύμα μια ηλιόλουστη ανοιξιάτικη μέρα.
Θα εμένα να ονειροπόλω όσοτου πεθάνω και πορευτω μαζί με τον αγαπημένο μου βρωμιαρουλη γιανκοκι, αλλά ξαφνικά κάτι έσπασε τον κρίκο των σκέψεων μου.
"κάνε άκρη άσχημομουρα"
"ΑΥΤΌΣ ΕΊΝΑΙ" σκέφτηκα
Η βοη με ανατριχιασε καθώς το ιδρωμένο βαρυ του χέρι ήρθε σε επαφή με τον ώμο μου.
Είναι ένας πρίγκιπας με αυτά τα υπέροχα μεταξένια μαλλια, μου φέρνουν στην ανάμνηση αυτά του Μητσοτάκη, αλλά όχι, κανείς δεν συγκρίνεται με την λαμπερή χετη που κατέχει ο πλανητάρχης. Μόνο ένα άλογο του λείπει.
"αχ του αρέσω, αρέσω στον Γιανκοκ οππαρ, είναι όνειρικος 😍" συλλογιστικα, και πείρα έτσι την πρώτοβουλια
Και πλησίασα το τραπεζάκι του στην καφετέρια δειλά δειλά
" σου έφτιαξα μπισκότα παρακαλώ δέξου τα" είπα και εσκυψα από ντροπή.
Το όμορφο αγόρι γύρισε να με κοιτάξει
"αντε πλύνε κάνα πιατο και μετά τον εαυτό σου... ζεχνεις! "
Κοκκίνισα αμέσως όταν πρόσεξα το ποσό αγανακτήσμενος είναι για δικιά μου πάρτι.
Εκείνος συνέχισε
"και ίσως πιες και κάνα DETOL μπας και τα σκατα σου μυρίζουν καλύτερα "
"Το έχει πολύ με τις λέξεις😍"
