oldurup bitirdiğine gereken açıklamanın ağırlığını kadere bile yükleyemeyeceğin zamanlarda gözlerini açık tutmak zor gelir. göreceklerimden korkmuyorum hayır. görmek istediklerimi göremeyeceğime inanmak istemiyorum. molozlarını buraya dökemeyeceğini söyleyen her tabela bir bıçak gibi, evet. uzun uzun adımlar ve eskiden saatlerce dinlediğin ama şimdi sonuna tahammül edemediğin o şarkı. ağzındaki kabullenemeyişin bıraktığı o kekremsi tat. havalar soğumuş. üç günde bir sigara almaya giderken yüzüne tüküren market kapısı. dibinden kazıtılmış saçların güzelliği. gözlerini kapatmayıp n'apacaksın? kapat. ışıklar kesilince herkes ve her şey aynıdırı öğrendiğinden beri gündüzleri uyanmıyorsun ya senin ben çaresizliğini öpeyim. bu mu çözümün? çözümlerini kesiklerle değiştirdiğinde konuşalım mı. bir şeyleri konumlandırıp bak bu benim en sevdiğim şey. en sevdiğim insan. en sevdiğim şarkı tiyatrosunun perdelerini kapat ama. yokluğu üşütmüyorsa ne önemi var değil mi. çiçeğim, diyorum ki anlatmak istediklerimi unutmamaya çalışırken konuşmakla arama kocaman dağlar girdi. uyudum kaldım yorgunluktan. rüyamda seni gördüm. kalk, dağlara geldik dedin. dağlarda ne konuştuğunun önemi yok zaten eğme başını dedin. o uykudan sonra da çok şey değişti. dünyanın eksini kaydığından beri artık her şey ne de anlamsız değil mi.
