İMPOSSİBLE 【DEVAM ETMEYECEK】

29-Yiten Savaşçı

Artık parıldamayan saç fırçasını bir kenara atan Harry ayağa kalktı, hafifçe sallanıyordu ve yere inerken dağılmış olan Hagrid yorgun bir halde ayakları üzerinde doğrulurken Mrs Weasley ve Ginny'yi onlara doğru koşarken gördü.

"Harry? Sen gerçek Harry misin? Ne oldu? Diğerleri nerede?" diye çığlıklar atıyordu Mrs Weasley.

"Ne demek istiyorsunuz? Kimse geri dönmedi mi?" dedi Harry tek solukta.
Cevap Mrs Weasley'nin solgun yüzünde açıkça belirmişti.

"Ölüm-Yiyenler bizi bekliyordu." dedi Harry kadına. "Yükselir yükselmez kuşatıldık. Bu gece olduğunu
biliyorlardı. Diğerlerine ne olduğunu bilmiyorum, dördü bizi takip etti, tek yapabildiğimiz kaçmaktı ve sonra Voldemort bizi yakaladı-"

Sesindeki kendini yargılayan havayı duyabiliyordu, oğullarına ne olduğunu neden bilmediğini anlaması
için özür diliyor gibiydi ama- "Şükürler olsun ki sen iyisin." dedi Mrs Weasley, Harry'yi kucaklayarak, Harry kucaklanmayı hak etmediğini
düşündü.

"Hiç konyağın var mı Molly?" dedi Hagrid sarsılmış bir hâlde. "Tedavi için."

Konyağı sihirle çağırabilirdi ancak evine geri koşmuştu, Harry yüzünü saklamak için böyle yaptığını biliyordu. Ginny'ye döndü ve kız dile getirmediği özrünü cevaplayıverdi.

"Ron ve Tonks ilk olmalıydı ama Anahtar'larını kaçırdılar, onlarsız geldi." dedi Ginny yanlarında duran
paslı yağ tenekesini işaret ederek. "Ve bu da-" diye devam etti eski bir spor ayakkabısını işaret ederek. "Babamın ve Fred'in olmalı, ikinci olacaklardı. Sen ve Hagrid üçüncü ve-" Saatini kontrol etti. "Eğer başarabildilerse George ve Lupin de bir dakika içinde gelmeli."

Mrs Weasley bir şişe konyak ile tekrar görünüp onu Hagrid'e verdi. O da mantarını açtı ve tek seferde içti.

"Anne!" diye bağırdı Ginny birkaç adım uzaklıktaki bir noktayı işaret ederek. Karanlıkta mavi bir ışık gördündü; büyüdü, parladı ve Lupin ve George göründüler, dönerek ve
düşerek. Harry bir şeylerin yanlış olduğunu hemen anlamıştı: Lupin, bilinçsiz ve kanla kaplı bir suratlı
George'u destekliyordu.

Harry koştu ve George'un bacağından tuttu. Lupin ile birlikte George'u eve taşıdırlar ve bir kanepeye yatırdılar. Bir ışığın George'un kafasına düşmesiyle Ginny nefesini tuttu ve Harry sendeledi; George'un kulaklarından biri kayıptı. Kafası ve boynu berbat hâlde kıpkırmızı kanla sırılsıklamdı.

Mrs Weasley oğlunu yakalarken Lupin de Harry'yi sıkıca tuttu ve hiç de hoş olmayan bir şekilde, Hagrid'in hâlâ gövdesini kapıdan geçmek için çabaladığı mutfağa sürükledi.

"Hey!" dedi Hagrid içerlemiş bir hâlde. "Bırak onu, Harry'yi bırak!"

Lupin onu duymazlıktan geldi. "Hogwarts'taki ofisime ilk girdiğinde köşede hangi yaratık duruyordu?" dedi Harry'yi sarsarak. "Cevap ver!"

"Akvaryumun içinde bir garkenez değil mi?"

Lupin, Harry'yi bıraktı ve mutfak dolabına geri çekildi.

"Bu ne içindi?" diye kükredi Hagrid.

"Üzgünüm Harry ama kontrol etmek zorundaydım." dedi Lupin kısaca. "İhanete uğradık. Voldemort
harekete geçeceğimizi biliyordu ve ona bunu söylemiş olan kişi doğrudan plan dâhilindeydi. Bir sahtekâr olabilirdin."

"Peki beni neden kontrol etmedin?" diye sordu Hagrid nefes nefese hâlâ kapıyla boğuşurken.

"Sen bir yarı-devsin." dedi Lupin, Hagrid'e bakarak. "Çok özlü İksir ancak insanlarda kullanım içindir."