Είδα ένα όνειρο χθες.
Είδα ένα εφιάλτη.
να μου βγάζει το μάτι.
σ'ένα άδειο κρεβάτι.
Και έκλαψε ή καρδιά"
χωρίς δάκρυα" χωρίς χαρά.
Χωρίς να μπορώ να το εξηγήσω;
όνειρο ήταν;
Η εφιάλτη της;
Τώρα πως θα ζήσω" χωρίς εσένα"
μέτρο λάθος τον χρόνο μου.
Τον πόνο μου.
Τώρα δεν ζω χωρίς εσένα.
Κοιτάζω την μέρα
να μου πει πρώτα μια καλημέρα..
Το ξέρω καλά πώς δεν είναι αρκετό.
Το ξέρω καλά πώς
ο εφιάλτης πίσω ξανά γύρνα σ'εμένα.
Ξυπνά αναμνήσεις.
Όνειρα και πεποιθήσεις.
Απομιμήσεις είναι ή ζωή
χωρίς εσένα.
Λάθος όνειρα πλασμένα.
Στίχοι
Παναγιώτης Λόης,
26‐04‐2020.
