Kur Dashurohen Shkrimtaret ( Shqip )

20

Ajo u qetesua sepse ai nuk e pa, ishte fshehur pas luleve te porsacelura, me pas u afrua tek dera dhe la serish letren tjeter me pas u largua duke vrapuar qe te bente zhurme neenyre qe ai te shikonte letren. Ai u ngrit dhe hapi serish deren, ne shkallen e pare pa letren e bardhe. E mori ne duar dhe buzeqeshi i lumtur.

Ai u mundua te shikonte ne erresire se mos ndoshta do dallonte ndonje gje, por aty nuk kishte asgje pervec bulkthave qe kendonin.
Mbylli deren dhe u fut brenda, ne fytyre kishte nje buzeqeshje nga ato te medhat, nga ato vesh me vesh. Me duart qe i dridheshin nga gezimi se kishte marr dhe nje leter tjeter ai hap letren dhe hedh pertoke zarfin...

"Jam prape une...e di duhet te kisha lene gjithcka me ate leter por deshira per te shkruar serish ishte me e madhe se logjika, ne fakt une kam shkruar shume per ty, as qe e ke idene sesa, ka letra plot qe nisin me emrin tend, por qe une kurre nuk ti dergova...deri mbremjen e para nje jave.
Mund te te duket nje loje ose, ose une mund te te dukem nje njeri me probleme te renda mendore por...te dua!
Po Dilan, te dua, u be kohe qe te dua keshtu ne heshtje, ku te kerkoj dhe te gjej vetem mes librave te tu, kujtimeve te pakta, shkrimeve te mia ne oret e vona te nates , atehere kur ti fle...me nje femer tjeter kushedi!
Jam dashuruar keqas me ty, me syte e tu kaf te cilet fshehin nje trishtim universal, me menyren si shikon, si rrudh vetullat, si flet, te dua deri ne detaje te qenies tende .
Je dashuri Dilan...je dashuria ime e madhe...!
Kushedi, ndoshta vret mendjen se kush jam, ndoshta dyshon tek njerezit qe ke afer, por dua te dish se nuk jam afer teje, jam aq larg sa ti nuk e mendon dot, por jam edhe prane njekohesisht, jam shume prane teje me shpirt, me mendime, me endrra.
Kane kaluar vite qekur ti me preke doren, atehere kur ma shtrengove me doren tende te bute, por une nuk e kam harruar ate ndjesi te prekjes tende, nuk kam harruar menyren si ti shikon, si flet, si buzeqesh lehtazi me cepin e buzes sikur ke frike se buzeqeshja e madhe te vret. Tani po vret mendjen se kush jam, do kesh takuar aq shume njerez sa mua do me kesh harruar, do jem futur aq thelle ne kujtesen tende sa me ke mbuluar me harrese, por une jo, une te kujtoj cdo nate kur fle. Kur mbyll syte me shfaqet fytyra jote serioze, e vrazhde por edhe e embel njekohesisht, s'e di pse pas kaq shume vitesh duhet te mendoj akoma per ty. Ne fillim mendoja se ishe nje pelqim, nje fiksim i momentit pasi te gjitha vajzat e shkolles flisnin vetem per ty, thonin se te kishin takuar madje kishte nga ato qe thonin se te kishin puthur, une ndihesha xheloze sa me vinte t'i kapja nga floket dhe t'i fshija te gjitha rruget e qytetit me to. Pas kaq shume vitesh akoma vazhdoj te ndjej, por me teper se dikur, tani e di qe nuk je fiksim dhe as pelqim, je dashuri sepse dashuria zgjat kaq shume.
Dua them se me kishte marr malli per ty, me kishte marr malli te shikoja Dilan, pas kaq shume vitesh pash serish fytyren tende dhe ishte vertete gje e bukur.
Ndoshta do te shkruaj serish, ndoshta jo, por sa here te ndihesh vetem dhe te qash kujtohu se jam prane teje duke te dashur cdo here e me fort." kish shkruar ajo.

Dilan filloi te dashurohej pas atyre letrave, pas ndienjave qe ajo kish shkruar ne leter, pas menyres se si i shprehte ndienjat e saj dhe si ato fjale e perqafonin ne shpirt me embelsi, ishte hera e pare qe ai perjetonte nje dashuri platonike dhe ishte kaq e bukur por edhe e tmerrshme ne te njejten kohe, ishte e tmerrshme prej faktit se ai nuk e gjente dot kush ishte, se kush e donte kaq shume. Ai kishte nevoje per ate, ndjente se ishte e vetmja qe mund ta plotesonte, kuptonte, ta bente te buzeqeshte ne menyren qe askush nuk e kishte bere.

"Te urrej" bertiti ai nga inati se nuk i vinte asnje njeri ndermend se kush ishte autorja e letrave. Hodhi letren ne toke me pas e mori serish ne duar me friken se mos e kishte lenduar, i dukej si e gjalle ajo leter, sikur brenda saj kishte shpirt.
E futi letren ne sirtar ku ishte dhe letra tjeter me pas doli jashte, u ul tek shkalla e pare e shtepise dhe po mendonte, po mendonte me shpresen se mos gjente dicka ne lidhje me anonimen qe shkruante letrat dhe, per nje moment atij i shkelqyen syte duke menduar se e gjeti ate.