De belofte (5 Seconds of Summer fanfic)

9.

Kamer.

Het enige wat ik terugkrijg van Luke. Verbaasd stap ik uit bed en loop naar de kamer van Luke en Calum. Ik klop een paar keer en dan gaat de deur open. Voor me staat een huilende jongen van bijna twee meter lang.

"Wow..." is het enige wat ik kan zeggen.

Luke staart me aan en gebaart dan dat ik binnen moet komen. Hij sluit de deur achter me en ik ga op het bed zitten.

"Luke, wat is er gebeurd? Ik kwam terug en opeens rende je boos weg."

Hij komt naast me zitten.

"Toen jij wegliep, pakte die bitch mijn telefoon. Ik zag het en wilde hem terugpakken, maar ze was met iemand aan het bellen. Uit het niets zei ze opeens dat ik naakt was en dat ik een handdoek om moest doen. Ik greep mijn mobiel om te kijken wie ze had gebeld. Eva natuurlijk. Ik probeerde Eef terug te bellen, maar ze was woedend. Ze denkt vast dat ik iets met die hoer heb gedaan en wil me waarschijnlijk nooit meer zien."

"Wow, relax! Ze wil je vast nog wel zien. Ik bedoel ze houdt van je..."

"Ja, maar ze haat Acacia en ik heb haar nu al ruim anderhalve maand niet gezien. Ik houd zo facking veel van haar en ik kan gewoon niet zonder haar."

Ik knik. Luke houd overduidleijk veel van Eva. Die Acacia is echt een bitch en ik wist het al vanaf het moment dat ze die lift instapte.

"Hoe kennen jullie die Acacia eigenlijk?" vraag ik.

"Ze was leuk en vroeg mijn nummer een aantal jaar geleden. Ik gaf het haar en toen begon ze me opeens naaktfoto's enzo te sturen... Nogal een raar verhaal, I know." zegt hij schouderophalend.

"En ze vindt je leuk?"

"Nee, ze doet alles voor aandacht. Al haar relaties zijn bull shit."

"Oh..."

"Dus hoe ga je zorgen dat Eva weer met je wil praten?"

"Geen idee. Ik probeer haar al de hele dag te bellen, maar ze wil duidelijk niks vna me horen."

"Misschien moet je gewoon even wachten. Ze heeft tijd nodig."

Hij knikt treurig en ik heb echt medelijden met hem. Hij verdient het niet om op deze manier gedumpt te worden.

"Zal ik de rest halen om even te overleggen?"

"Alleen Ash graag." mompelt hij starend naar de muur.

Ik loop de kamer uit, als ik achter me een vaag "Dank je" hoor.

~~~***~~~***~~~

"Luke, wat is er allemaal aan de hand?" vraagt Ashton.

"Bel Eva nou maar!" antwoordt Luke bot.

"Oké, oké... Sorry hoor!"

Ik hoor de irritatie in Ashtons stem. Hij heeft werkelijk geen idee wat er aan de hand is, maar van Luke moet hij Eva bellen, omdat hij haar na Luke het best kent. De telefoon gaat over en Luke loopt gestressed te ijsberen door de kamer.

"Thank God! Je neemt op! Eva, je moet naar me luisteren!" begint Ash.

De telefoon staat op luidspreker, dus we kunnen alles horen.

"Ik moet niks."

Ashton zucht diep. Ze klinkt echt heel boos.

"Kom op, ik wil weten wat er gister gebeurd is... Luke is compleet gestrest en probeert je continue te bellen."

"Misschien moet je 't maar aan Luke vragen. Hij is de grote leugenaar hier."

Luke staat op en balt zijn vuisten, maar ik duw hem terug op het bed. Hij moet rustig blijven.