Deli Kan|| 1.Bölüm

299 48 22
                                    

Arkadaşlar hikayede bazı Kürtçe tabirler olacaktır. Yanlarına ne demek olduklarını parantez içinde yazacağım. Bilginiz olsun.

İyi okumalar canlar✨

*

Rozerin' den...

Uçaktan iner inmez bavulumu almak için sıraya girdim. Kendi bavulumu görünce hemen alıp ilerlemeye başladım. Telefonumu uçak moodundan çıkardığım an Behram kekodan (ağabi) ve Serhat kekodan bir sürü arama ve mesaj vardı. Tabi diğerlerini de unutmamak lazım. Gülümsedim. Onları çok özlemiştim. Kulaklığımdan gelen müzik aniden durunca telefonumun çaldığını anladım. Arayana baktığım da Rojhat kekomdu. Hemen açtım.

"Elhamdülillah çok şükür xuşkamın (kardeşim) sonunda açtın. Neredesin?,"

Kıkırdadım. "Daha yeni uçaktan indim keko, çantamı aldım şimdi çıkışa gidiyorum."

"Başe (iyi) kapıda seni bekleyen korumalar var haberin olsun."

"Tamam, evde görüşürüz."

"Görüşürüz xuşkamın."

Telefonu hızla kapatıp havaalanından çıktım. Karşımda tüm aşiret korumalarını görünce şaşırmamıştım. Bir tanesi hızla elimdeki çantayı alırken "Hoşgeldiniz efendim." Dedi. Başımı teşekkür manasında sallayıp arabaya doğru ilerledim. Tüm korumalar tek tek hoşgeldiniz efendim, hoşgeldiniz hanımım gibi şeyler söylerken ben sadece başımla selam veriyordum. Arabanın kapısını açmış beni bekleyen korumayı daha fazla bekletmeden hemen bindim. Biran önce eve gidip dinlenmek istiyordum. Aşırı uykum vardı. Saate baktığımda 12'ye geliyordu. Başımı cama yaslayıp özlediğim memleketimi izlemeye koyuldum.

Behram Ağa'dan...

"Rewan! Dilvin! Çimen! Yirmi dakika sonra burada olurlar, güzelime güzel bir sofra kurun." Diye bağırdım.

Dayem (anne) heyecandan bir sağa bir sola giderken bavem (baba) tüm aşireti bizim konağa toplamış güzelimin gelmesi hatrına kurban kesmişti. Onu çok özlemiştik. Camdan dışarıya baktığım da tüm aşiret ağaları ve eşleri buradaydı. Tabi hepsi ayrı ayrı oturuyordu.

"Behram 'ım?"

Güzel eşimin sesine döndüm.

"Efendim?"

"İsterseniz bir ambulans çağırın. Yoksa daye heyecandan bayılacak."

Güldüm.

"Normal değil mi? Kızını beş yıldır görmüyor." Dedim.

Gülümsedi.

"Ben bir yardıma gideyim."

Rewan yanımdan ayrılırken saate baktım. Neden zaman geçmiyordu.?

Yazar 'dan...

Arabanın aniden durması ile Rozerin oturduğu yerden dikleşti.

"Ne oldu?" Diye sordu şoförüne.

"Zencan Aşireti'nin dördüncü oğulları ve korumaları önümüzü kesti hanımım."

°D E L İ K A N°Nơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ