Το Ημερολόγιο της Έμμας

Κεφάλαιο 3

Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2014

Χθες ήταν τα γενέθλια τα δικά μου και του Χρήστου. Κάναμε μεγάλο πάρτι. Εγώ έγινα δεκατεσσάρων και ο Χρήστος δεκατριών. Σε λίγες μέρες είναι και του Γεράσιμου, ο οποίος γίνεται δώδεκα. Της Έλενας αργούν ακόμα.

Ως μεγαλύτερη, η Σίσυ μου έχει αναθέσει το καθήκον να προσέχω τους τρεις μικρότερους όταν δεν μπορεί εκείνη, όμως είναι λίγο δύσκολο γιατί τώρα που μπήκα στην εφηβεία έχω αλλά πράγματα να κάνω.

Δεν είμαι και τόσο καλή μαθήτρια, έχω δυσλεξία και δυσαρυθμια, με αποτέλεσμα να μην τα πηγαίνω καλά ούτε στα θεωρητικά, ούτε στα θετικά μαθήματα. Είμαι όμως πολύ δημοφιλής και όλοι στο σχολείο θέλουν να γίνουν φίλοι μου.

Του Χρήστου του αρέσει η Μαρίκα. Μου το είπε λίγες μέρες πριν.

"Πάντα μου άρεσε." Παραδέχτηκε.

"Γιατί δεν συναντιέστε κάπου να της μιλήσεις;" του πρότεινα εγώ.

"Ναι, έχεις δίκιο. Θα της πω να συναντηθούμε αύριο το απόγευμα. Καληνύχτα, Έμμα."

"Καληνύχτα. Τα λέμε αύριο." Του είπα και τον αγκάλιασα. Ο Χρήστος βγήκε απ το δωμάτιο μου, χαρούμενος και με αυτοπεποίθηση. Άλλαξα, φόρεσα το νυχτικό μου και έπεσα για ύπνο.

🧡🧡🧡🧡🧡🧡🧡🧡🧡🧡🧡🧡

Ο Χρήστος κοιμήθηκε κι εκείνος με την εικόνα της Μαρίκας στο μυαλό του και με αγωνία για το αυριανό ραντεβού.

Την άλλη μέρα το απόγευμα...

Η Μαρίκα είχε δεχθεί να τον συναντήσει και έτσι πήγαν σε ένα μαγαζί μπροστά στη λίμνη, το οποίο ήταν βαγόνι από ένα παλιό τρένο το οποίο είχαν μετατρέψει σε εστιατόριο φαστ φουντ. Ο Χρήστος είχε φορέσει ένα κίτρινο λουλουδάτο πουκάμισο, παρά τη συμβουλή της Άννας ότι αυτό δεν ταίριαζε με το χακί παντελόνι του και τα κόκκινα all star. Η Μαρίκα ήταν ήδη εκεί και τον περίμενε. Είχε ντυθεί πιο απλά, με λιλά μπλούζα και γαλάζιο αθλητικό σορτσάκι. Ήταν υπέροχη έτσι όπως αντανακλούσε το φως του ήλιου πάνω στο σκούρο δέρμα της και στα μαύρα σπαστά μαλλιά της.