Siyah Çığlık

İsabet ettiremiyorum

Soğuk bezi saçlarımın arasında o yaraya dokundurduğunda yerimde sıçramıştım. O nasıl bir acıydı öyle. İçim kıyılıyordu sanki. Sanki canlı canlı bir yerimi kesiyorlardı. Çok yanıyordu. Dayanamıyordum.

Çok korkuyordum. O korkuyla birden Hanife ablama sarıldım ve ağlamaya başladım.

"Ne oldu sana"
"Bişe"

Gözleriyle beni deşti sanki Hanife ablam. Korkmuştu belli ki..

"Tamam bak halama söylersem korkar telaşlanır"

Başımı sallamakla yetinebildim.

"Kafanda küçük bir yara ama çok kanamış küçük olduğun için hassassın"

Mutfaktan buz getirip kafama yavaşça koydu.

"Aahhh"
"Şşş tamam sakin kuzum"
"Ihıhı çok acıyor"
"Tamam tamam sakin"

Bir saat kadar kafama buzu koyup başımda bekledi. Buz kafamdayken ben yavaşça kendimi uykuya teslim ettim.

———

Uykudan uyandıktan sonra başımda babam ile annem belirdi. Ürkmüştüm. Gözlerimi hafif aralayıp, dudaklarımı ıslattım.

"Baba, anne"
"Yavrum uyandın mı?"
"İyi misin?"
"İyiyim"

"Gidiyor muyuz?"
"Evet senin uyanmanı bekledik"

Yataktan doğrulup babama sarıldım. Babamda eliyle başıma doğru koyup başımdan öptüğü sırada yerimde acıyla inledim.

"Noldu başına?"

Babamın gözünün içine bakıp tek kelime edemedim. Sadece acıdan canım çok yanmıştı. Annem birden gözümün içine bakıp cevap vermemi bekliyorlardı.

"Annem bahçedeyken tuvaletten çıkarken ayağım kaydı kafamı taşa vurdum"
"Oyşş kuzum benim"
"Niye bana çağırmadın, Hanife ablan evdeydi"
"Hanife ablam geldi buz koydu sonra uyuya kaldım"

O sırada Hanife ablam geldi ve ne olduğunu anlamaya çalıştı.

"Hanife sağol kızım Elif'in başına buz koymakla iyi etmişsin şişkinliğini almıştır"
"Yani bi an elim ayağıma dolandı ama buz koymak iyi olabileceğini düşündüm"

"Ağrın var mı kızım"
"Yok baba"

Babam ayaklanıp;

"Elif de uyandığına göre gidebiliriz ha Ayşe"
"Tamam ben hazırım da, Nurla çocukların hazır olmasını bekliyorum"

Ozan abi, Buse abla içeri girdi. Hazır oldukları belli idi. Bense Ozan abinin gözün içine asla bakamıyordum. Bir an olsun babamdan ayrılmak istemiyordum. Babam arabayı çalıştırıp ısıtacaktı. Bende hemen babamla birlikte dışarıya çıkıp, arabaya bindim. Anneannem ve dedeme hoşçakal demeyi unutmuştum. Ama onlar arabaya doğru gelip beni öptüler. Ben annemin yanına ön tarafa oturdum. Zaten küçük cılız bir şeydim. Ozan abi, Buse abla ve teyzem arka koltuğa oturdular. Babam arabayı çalıştırıp, evin yolunu tutmuştuk. Teyzemler bizden yirmi beş dakika uzaklıkta oturuyorlardı. Anneannemlere de on beş dakika uzaklıktalardı. O yüzden ilk teyzemlere bırakacaktık. Yolda ilerlerken uykum geldiğini hissederek kafamı annemin omzuna doğru saldım. Arabada giderken uyumamak elde değildi.