DEAD END

volume 1: vii

Doon s'ya nagkakamali.

Buong katawan n'ya ay nanlamig nang bumungad sa kan'ya sa hallway ay mga nakakalat na mga halimaw. Lahat sila ay madugo, labas ang karne sa bawat bahagi ng katawan- tila ba'y hinugot sila mula sa pinakamadilim na bangungot ng binata.

And they are all looking at me. . .

"What the..." and before his eyes, the undeads' raspy growls lingered on his ears before they started running toward him. Tila ba nag-slow motion ang lahat para sa kan'ya.

GRAAAAAAA!

Takbo. Tila ba may kung sinong bumulong sa tainga n'ya dahilan para matagpuan n'ya na lamang ang sarili na tumatakbo bago pa mahablot ng mga halimaw at maging meryenda ng mga ito.

Takbo!

Takbo!

Takbo!

The army of dead were chasing after him in the long hallway of the student building and he was running for his life. Malalaki ang mga hakbang n'ya at wala s'yang oras lumingon o huminto.

Habang patagal nang patagal ay tila namamanhid na s'ya sa lakas ng tibok ng kan'yang dibdib. Para s'yang pinapa-palpitate. At ang bawat butil ng kan'yang pawis ay malalamig. Gan'to siguro kapag literal na mga patay ang humahabol sa iyo patungong impyerno.

But the latter would never give them a chance, he kept running. Ramdam na ramdam n'ya ang adrenaline na umaagos sa kan'yang katawan.

A light of hope flashed on his eyes when he saw the green "exit" sign. Bukas pa ito. The exit would lead him into the parking lot. May malapit na gate doon kung saan pwede s'yang tumakbo.

A growling zombie tried to block his way. He dashed underneath the monster's open legs and continued running.

Gusto n'yang sumigaw nang makalabas s'ya sa fire exit. Bumungad sa kan'ya ang mainit na sinag na araw nang tanghaling iyon at ang hilera ng mga sasakyan ng mga taga-paaralan. His chance of living increased.

But not for too long.

Soon enough, the monsters came to trap him in the parking lot. Their sharp teeth were ear-piercingly gritting. Their meats squelching with fresh blood. Sapat na 'yon para sa habang-buhay na trauma ng binata.

Lumingon s'ya sa likod ngunit may mga halimaw 'rin na naghihintay sa kan'ya 'roon.

Sa gilid, meron 'din.

Sa kabilang gilid, meron 'din.

Napapakagat na lamang s'ya ng kuko habang nagpa-panic. Nanglalambot ang kan'yang mga tuhod.

Dalawa lamang ang pagpipilian n'ya: ang mamatay sa mga halimaw na ito o tumakbo.

Scratch the second option, he thought. He couldn't outrun these amount of devils. His eyes continued roaming around, finding a way out of this place.

Hanggang sa mapansin n'ya ang isang bukas na bintana sa second floor. He thought he could reach it. May kotse sa ilalim ng bintana na 'yon na pwede n'yang patungan. He could jump enough and climb in the wall pillar until he reached the open window.