herkese merhaba. 13 Aralık 2018'de yayımlamıştım bu kitabı. okuyanların neredeyse hepsinden çok güzel yorumlar aldım, teşekkür ederim. önceden özel bölüm yazmayacağım demiştim ama vazgeçtim, umarım beğenirsiniz
• bu kitabı nasıl keşfettiniz?
oy ve yorumlarınızı bekliyorum, kucak dolusu kalpler bırakıyorum size :*
özel bölüm
Nisan 2020 |
Doğukan
Telefonumun zil sesi odamda yankılandığında doğrulup kimin aradığına baktım. Bilinmeyen numara arıyordu. Gülümsedim. Zihnimde canlanan anılar gözlerimin dolmasına sebep olurken dik durmaya çalıştım. Bu benim hâla güçlü olduğumu kendime hatırlatma şeklimdi.
Birkaç yıl önce fazlasıyla kırık bir kız sevmiştim. Aklımdan bir an olsun çıkmıyordu. Günün birinde bileklerindeki sargıları gördüğümde daha fazla dayanamayıp ona yazmıştım.
Pera... O çok güzel bir kızdı. Güzeldi, aynı zamanda çok güçlü. Güçlü olduğunun farkında olmayan küçük bir kız çocuğu. Onun ilacı olmak istedim. Yüzündeki gülümseme sebebi, yaşadığı onca şeye rağmen güvendiği tek adam olmak... Hayali bile güzeldi.
O gittikten sonra uzun süre kendime gelemedim, daha fazla dayanamayıp psikoloğa gitmiştim. Uğradığım hayal kırıklığı o kadar büyüktü ki, ruhuma kadar ulaşmıştı. Ruhum bile ağlıyordu o zamanlar.
Elimdeki telefon tekrar çalmaya başladığında akmaya hazırlanan gözyaşlarımı silip aramayı yanıtladım. "Efendim?"
"Merhaba." Kim olduğunu anlayamamıştım. "Doğukan, sen misin?"
"Evet. Sen kimsin?"
"Pera'nın arkadaşı." Duyduğum cümleyle birlikte beynimden vurulmuşa dönerken ağzımı birkaç defa açıp kapattım. Ne diyeceğimi bilmiyordum.
"Hey," diye mırıldandı. "Belki de hiç aramamalıydım ama içim rahat etmedi. Orada mısın?"
"Neden aradın? Ona bir şey mi oldu?" Sesim sandığımdan daha da endişeli çıkarken beni arayan kızın bir an önce konuşmasını istiyordum.
"Hayır, hayır. Sadece Pera'nın iyi olduğunu söylemek için aradım. O gerçekten iyi. Senin sayende." Derin bir nefes aldı. "Birkaç yıl önce, telefonunu kapatacağı sırada ona attığın mesajları görmüş."
Duraksadım. "Dur bi' saniye. Kim olduğumu biliyor mu?"
"Evet. Normalden attığın mesajlar sayesinde hem kim olduğunu öğrendi, hem de numaranı saklıyor. Pera'nın telefonunu karıştırıp numaranı aldığım için kendimi biraz suçlu hissediyorum."
"Kendini suçlu hissetmene gerek yok." diyebildim. Aslında söylemek istediğim birçok şey varken düşüncelerime kilit vurmuştum. "Bana onun yeni numarasını verir misin? Numara şart değil. Sosyal medya hesabı varsa onu da verebilirsin. İsmini ve soyismini değiştirdiği için bulmam çok zor."
"Sadece soyismini değiştirdi." diye düzeltti beni. "Üzgünüm, söyleyemem. Bu kadar bilgi yeterli."
İtiraz ettim. "Lütfen, Pera'yla konuşmam lazım. Ona söylemem gereken bir şey var."
"Olmaz, rica ediyorum beni zor durumda bırakma." dediğinde kıza hak verip sustum. "Belki sana bir fotoğrafını atar-" diyeceği sırada arkadan gelen sesle paniklemişti.
"Ne yapıyorsun burada?"
Bu Pera'nın sesiydi.
"Annemle konuşuyorum. Selamı var."
"Sen de selam söyle. Yemek yiyeceğiz haberin olsun. Kaçırırsan çok üzülürsün benden söylemesi." diye söylenip güldü.
Gülümsedim. Sesi iyi geliyordu.
"Tamam sen git, geleceğim birazdan." Kısa bir süre sessizliğin ardından konuşmaya başladı. "Kapatmam gerekiyor."
"Teşekkür ederim aradığın için."
"Önemli değil, kendine iyi bak."
"Sen de ona iyi bak."
Telefonu kapatıp yanıma bırakırken gözlerimi kapattım. Yaşadığını ve mutlu olduğunu bilmek iyi gelmişti. Kendime yeni yeni itiraf ettiğim bir şeyi ilk defa onunla paylaşmayı istemiştim ama bu imkânsızdı.
Tekrar gülümsedim. Mutlu olmayı hak ediyordu. Hem de çok.
Telefonumu elime alıp Pera'nın eskiden kullandığı numaraya görmeyeceğini bildiğim hâlde yazmaya başladım.
053* *** ** **: Pera
*iletilmedi.*
053* *** ** **: ben aşık oldum
*iletilmedi*
❝ Ama ben en çok şeyi
En kısa zamanda sana söyledim
Yalnız sana.❞
Özdemir Asaf
✦
