Saudade [Nakamoto Yuta]

1.2

Aralanan kapıdan içeriye girdiğinde atmayan kalbi umrunda olmadı. Tuttuğu nefesleri, titreyen elleri, akıttığı gözyaşları umrunda değildi. "Anthea!" Yuta'nın kırgın sesi kulağına dolduğunda ağlamak istedi. Dahada dökülen gözyaşlarıyla yüzünü seçemiyordu. "Yuta." Düğümlenen boğazından zorlukla çıkardığı kelime sonrası düştü yere. Dizleri taşıyamıyordu artık."Ayağa kalk ayağa lütfen." Ona dokunmaya kıyamayan Yuta başında ağlarken ellerini tutamadı. Uzun ağlama sürecinden sonra odada sadece iç çekişler duyuluyordu artık. Hala ikiside yerde oturuyordu. Zifiri karanlıktı her yer. "Burda ne işimiz var Anthea?"Yuta kısık sesiyle konuştuğunda Anthea bakışlarını yerden çekip hiç bakmaktan sıkılmadığı her bir köşesini ezbere bildiği yüze çıkardı. "Ares. Seninle vakit geçirebilmem için ayarlamış."Yuta şaşkın bakışlarıyla bakarken Anthea'nın dudaklarından acı bir gülümseme döküldü. "Her şeyi biliyor Yuta. Yaşadıklarımızı, anılarımızı,en önemlisi birbirimizi ne kadar sevdiğimizi. Sen yokken beni tek anlayan oydu. Bana aşık ama beni o kadar umursuyor ki, mutlu olmam için beni sana gönderdi." İfadesizdi ikiside. Öylece yerde oturuyor birbirlerini dinliyorlardı. "Ona yapmam gereken eşlik görevlerimi yapmadığım için asla yargılamadı beni. Halkın baskısına dayanamadığımda bir çocuğumuzun olması şarttı artık. Aylarca bana elini bile sürmemişti." Yuta tepki vermedi. Korkuyordu Anthea duyabileceği her bir cümleden. "Zor olmalı senin için." Sonunda Yuta sessizliği bozduğunda Anthea'nın ağlaması daha da şiddetlendi. "Bir an bile aklımdan çıkaramadığım için seni çok zor Yuta. Onun için çok zor. Asla bana yansıtmıyor ama hangi eş kabullenebilir ki bunu. Ama ne var biliyor musun?" Nihayet ikiside göz göze geldiklerinde gülümsedi ikiside. "Senin yaşadığını biliyor olmak bile mutluluk sebebi benim için Yuta. Senin mutlu olduğunu görmek istiyorum. Bir kez bana güzel gülümsemeni bahşetmeden gitme olur mu?"Yuta sesizce başını salladığında Anthea tekrar konuşmaya başlamıştı. "Sen beni unut Yuta. Çünkü hatırlayınca mutlu olunmuyor. Bir aile kur kendine. Seni sevecek bir kadın bul. Ne bileyim çocukların olsun. Bizim için zor biliyorum ama bunu yap olur mu?""Sen benim yaşama sebebimsin Anthea son nefesim,sebepsiz gözyaşlarım,kurduğum hayalsin sen benim cennetimsin Anthea "Zorlukla birbirine değdirdiği parmaklarının ardından tekrar gülümsedi Anthea. "Seni öpmek isterdim Yuta. Ellerini tutabilmek, kokunu tekrar içime çekmek isterdim. Eskisi gibi yatağa dağılan saçlarını izlemek isterdim." Şiddetlenen ağlaması sonrası elini ağzına kapatarak fazla ses çıkmasını engellemeye çalıştı. "Üzgünüm sevgilim yapamam artık. Beni erkeklik gururunu ayaklar altına alacak kadar seven biri varken ona bir kez daha bu kötülüğü yapamam." Uzun zamandır olduğu gibi tekrar hıçkırık sesleri doldurdu odayı. "Ben yapamam ama sen bana bir kez sarılır mısın?"Yuta ağlama sesi yükselirken zorlukla kalktı oturduğu yerden. Kollarını yerde kaybolmuş kıza sardı sıkıca. Kıyafetleri ıslandı gözyaşlarıyla defalarca olduğu gibi. Yuta hala aynı kokuyordu. "Beni güzel hatırla,bunlar son sözlerim sana farzet ki bir rüzgardım.Esip geçtim hayatından ya da bir yağmur sel oldum sokağında sonra toprak çekti beni kaybolup gittim.Belki de bir rüyaydım senin için.Uyandın ve ben bittim...Beni güzel hatırla...Dakikalar sonra birbirlerinden ayrıldıklarında Anthea zorlukla ayağa kalktı. Odanın kapısını açmadan önce yerde oturan sevgilisine baktı içi parçalanırcasına. "Seni seviyorum Yuta. Her zaman seveceğimden nolur hiç şüphen olmasın."

Sevmek,
Sevdiğinle kişiyle
birlikte olmak
değildir unutma!
Çünkü aşk;
onunla yaşamak değil,
onu yaşatmaktır aslında...

Oy verip yorum yapmayı unutmayın lütfen.Umarım beğenirsiniz 💓

Teşekkürler💞

80lerden1yazar
nojamlee
_xiria
NEOZONER
pikachu6832
SKZFANGIRLSTAY123
bbwinchester
jaemoutfan
nonetakeyoudown
onewaytomars
kelebeklerden
SySisi