hypnos || jenlisa

1

Kitapta Lisa'nın söylediği şarkıları rastgele başka şarkıcılardan seçiyorum çok takılmayın yani

...

"Onu göremiyorum, diğerlerinin anlattıkları kadar biliyorum onu. Şu güne dek onu diğerleri kadar iyi tanımadığımı düşünürdüm. Ama sesi...benimle konuştuğu ilk an anladım, onu en iyi tanıyanın, sadece sesini duyan ben olduğumu"

♤♤♤

Jennie

Evin içinde değneğimle hızlı hızlı adımlıyordum. Heyecanlı ses tonumu kontrol etmeye çalışsam da pek başarılı olamamıştım. "Jisoo hadi geç kalacağız!"

Jisoo'nun koridorun sonundan gelen sesi ile, ona doğru ilerledim. "Geliyorum Jen"

Ona doğru ilerlediğimi, değneğimin sesinden anlamış olmalı ki seslendi. "Kapının önünde bekle beni"

Yıllardır takip ettiğim, her şarkısını yaşayarak söyleyen kadının konserine gitme şansı yakalamıştım ve kız kardeşim hala bana beklememi söylüyordu. Daha fazla beklemek istemesem de kapının önüne geri döndüm. 

Görme engelli olduğum için, ailem ilk başta konser işine sıcak bakmasa da ikna edebilmiştim. Bir daha ne zaman yaşadığım şehirde, böyle bir fırsatım olacaktı ki?

Jisoo'nun ayak seslerinin yaklaştığını duyduğumda, kapının önündeki sandalyeye oturup beklemeye başladım. Sanırım şu dünyada en nefret ettiğim şey beklemekti, ne tesadüftür ki hayatım bir şeyleri beklemekle geçiyordu. Sıradan insanlar gibi, otobüs beklemeyi, sırada beklemeyi veya yemeğin pişmesini beklemeyi isterdim; ama ben genellikle, ameliyatlarımı ve hastane sıralarını bekliyordum. 

Ben, Jennie Kim. Birbirinine deli gibi aşık bir çiftin ilk kızıyım. Onları hayal kırıklığına uğratıp, görme engelli doğdum. On dokuz yaşımdayım ve tam olarak on dokuz yıldır bu haldeyim. Okula başladığım yıllar bu beni zorlasa da, bir süre sonra etrafımı kontrol etmeyi daha iyi öğrenmeye başladım.  Ve bir de Jisoo var. 

"Geldim" Yüksel ihtimal hep yaptığı gibi karşıma oturmuştu. Ayakkabı dolabının açılma sesini duyduğumda, bunun doğru olduğunu anladım.  Ayakkabılarımı giydirmeye başladı.

Jisoo ise bu deli gibi aşık çiftin küçük kızı. Onlar asla hayal kırıklığına uğratmaz, her konuda yetenekli ve onu göremesem de, kusursuz bir güzelliği olduğuna eminim. Her zaman yanımdaydı, ancak kimse ona bunu isteyip istemediğini sormadı. Aslında ben sormak istedim ama kendimi üzecek bir cevap alma riskini de almak istemiyorum. Jisoo benden bir yaş küçük, yani aramızda hiç bir zaman abla-kardeş ilişkisi olmadı.

Kendi ayakkabılarını da giydikten sonra, ayağa kalktığını anladım. Elimi tuttu ve konuştu. "Hazır mısın?"

Hevesle başımı salladım ve diğer elimde güneş gözlüğümü ittim.  Ses tonunda gülümsediğini anlamıştım ve size yemin edebilirim ki, bazen sırf onun gülüşünü duymak için aptal espiriler yapıyordum. 

Evin kapısını açtı ve önce geçmem için bana yol verdi. Bu yollarda değneğimi kullanmaya gerek duymuyorum, evimin bahçesi zaten ezberimde sayılır.