“နားလည္ေပးလုိ႕ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ကြယ္။ ခု မယ္မယ္ ေတာင္းဆုိခ်င္တဲ့တစ္ခုတည္းေသာအရာက Arthit ေလးကိုေပ်ာ္ေအာင္ထားေပးဖို႕ပါပဲ။ သူေလးက Kong ကုိသိပ္ခ်စ္တာ သိတယ္မလား။ Arthit ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုးက်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ေနေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ေပးပါလုိ႕ မယ္မယ္က ေတာင္းဆုိပါရေစ။ ”
မ်က္ရည္တုိ႕ရစ္သိုင္းလ်က္ စိ္တ္ရင္းကိုလွစ္ဟျပေနေသာ မယ္မယ့္ကုိ Kongpob ျငင္သာစြာျပံဳးျပလိုက္ရင္း ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညိတ္သည္။
“စိတ္ခ်ပါ မယ္မယ္။ကုိကုိ႕ကိုျပန္ရလုိက္တဲ့ေန႕ကစျပီး ကြ်န္ေတာ့္ အနာဂတ္ ရွင္သန္ေနသမွ်က ကိုကို႕ စိတ္ခ်မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္ဖို႕တစ္ခုတည္းကိုပဲ ဦးတည္ပါတယ္။ကြ်န္ေတာ့္ေႀကာင့္ အမ်ားႀကီးနာက်င္ခဲ့ရတဲ့ ကိုကို႕ကုိ ေသေသခ်ာခ်ာေစာင့္ေရွာက္ဂရုစိုက္သြားမွာပါ မယ္မယ္။”
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ဒါေပမယ့္ Kong.. မယ္မယ္က မင္းတုိ႕ကို လက္ထပ္ေပးျပီး စံအိမ္ေတာ္မွာ ေနဖုိ႕ေျပာတာကို Arthit ကလက္မခံဘူး။ မင္းကို လက္မထပ္ခ်င္ဘူး လို႕ေျပာေနတယ္။”
“ဗ်ာ!”
“ဟုတ္တယ္ အားလံုးအဆင္ေျပေနတဲ့ကိစၥကုိ မယ္မယ္ ဘယ္လုိေျပာေျပာမရဘူးကြယ္.”
မယ္မယ္ကေတာ့ ညည္းညည္းညဴညဴေျပာတာျဖစ္ျပီး Kongpob ရင္ခြင္တစ္ခုလံုး ေလာင္ျမွိဳက္သြားရသည္။ကိုကုိက ဘာလို႕သူ႕ကိုလက္မထပ္ခ်င္ရတာလဲ။ ခုထိ မယံုရဲေသးတာလား.။ဘာလို႕မ်ားလဲ.။
ခဏအတြင္းကိုပင္မ်ားျပားလွေသာ အေတြးေပါင္းမ်ားစြာက ေျပးလႊားလ်က္ မယ္မယ့္ကိုပင္အလ်င္စလိုႏႈတ္ဆက္ကာ Kongpob က Arthit ရွိရာဆီသုိ႕ ကားအျမန္ေမာင္းလာခဲ့သည္။ပူေလာင္ေသာ စိတ္ႏွလံုးအစံုက တေျမ႕ေျမ႕။ ခုထိ သူ႕ကို ကုိကုိ မယံုႀကည္မွာကုိေႀကာက္ပါသည္။ ကိုကို သူ႕ကို ပစ္ပယ္သြားလုိက္မွာကုိလည္း စိုးပါသည္။ ကုိကုိ ခ်စ္တာကို အႀကြင္းမဲ့ယံုေပမယ့္ ကိုကို႕စိတ္အနာတရေလး ေႀကာင့္ လက္မခံႏိုင္မွာကို လည္း ေတြးပူမိသည္။
Kongpob ကားေလးက Arthit ျခံဝန္းေရွ႕အလ်င္စလိုထုိးရပ္သည္။ဒီေန႕က ပိတ္ရက္ျဖစ္သလို ကုိကုိကလည္း ခုထိရံုးလုပ္ငန္းပိုင္း ဘက္ ေျခဦးမတည့္ေသးတာမုိ႕ အိမ္မွာပဲ ေသခ်ာေပါက္ရွိေနမည္ကိုသိသည္။ ခပ္ဟဟျခံတံခါးကို တြန္းဖြင့္ကာ အိမ္ထဲထိေတာက္ေလွ်ာက္ဝင္လာခဲ့လုိက္၏။
အပိုင်း ၂၇ final
Start from the beginning
