"ကျွန်မချစ်ရတဲ့သူရှိနေပြီ Jin Tauk"

Jin Tauk ရဲ့ ထူထူထဲထဲမျက်ခုံးတွေ ပင့်တက်သွားတယ်။
(Lee Dong Wook ကိုပဲပြေးမြင်ပေးကြပါ ဟန်ပုံဖော်လိုက်တာ သူပဲထွက်လာလို့)

"အင်း ဆက်ပြောလေ"

Jin Tauk က ခန့်မှန်းပြီးသားကိစ္စတစ်ခု တကယ်ဖြစ်လာသလို တုံ့ပြန်မှုမျိုးပေးတယ်။ ကော်ဖီခွက်ကို အသံမထွက်အောင် ခုံပေါ် ငြင်ငြင်သာသာပြန်တင်ပြီး Tiffany ကို သေချာငေးကြည့်နေတယ်။

"ကျောင်းသူတစ်ယောက်နဲ့"

တည်ငြိမ်နေတဲ့သူ့မျက်ဝန်းတွေ အပြေးအလွှားလှုပ်ရှားသွားကြတယ်။ ခုံပေါ်တင်ထားတဲ့လက်တွေကို ဆတ်ခနဲရုတ်လိုက်ပြီး သူ့ဆံပင်တွေကိုသပ်တင်နေတယ်။

"မဖြစ်သင့်ဘူးလေ Tiffany ... ကိုယ်လက်မခံနိုင်ဘူး။ ကိုယ့်အနေနဲ့ ဒီကိစ္စကို စွက်ဖက်ပိုင်ခွင့် ငါးဆယ်ရာခိုင်နှုန်းလောက်ရှိနေတာ မင်းသဘောပေါက်တယ်မလား။ မင်းတို့ကိုအမြန်ပြတ်ဆဲပေးဖို့ ကိုယ်တောင်းဆိုချင်တယ်"

သူ့အသံကိုထိန်းပြောနေပေမယ့် Jin Tauk တဖြည်းဖြည်းစိတ်ဆတ်လာတာကို Tiffany ရိပ်မိတယ်။ ဆိုင်အပြင်နား လမ်းမကျယ်ကြီးမှာ ကားတွေဖြတ်သွားနေကြပေမယ့် အသံတွေတော့မကြားရဘူး။ Tiffany သက်ပြင်းငွေ့ငွေ့ကိုချလိုက်တယ်။

"ကျွန်မမှာလဲ ရှင့်တောင်းဆိုမှုကိုငြင်းဖို့ ငါးဆယ်ရာခိုင်နှုန်းအခွင့်အရေးရှိနေတာ သိတယ်မလား"

Jin Tauk မျက်နှာ ပျက်ကျသွားတယ်။

"အဲ့တော့ မင်းက စေ့စပ်ပွဲကိုဖျက််ချင်တာလား"

"မဟုတ်ပါဘူး။ လက်ထပ်ပွဲမလုပ်ချင်တာ"

"ဘာကွ"

Jin Tauk က ဒေါသတကြီးဆိုပေမယ့် လေသံကိုထိန်းပြီးအော်တယ်။

"ကိုယ်နဲ့အပြတ်မဖြတ်ပဲ မင်းကောင်မလေးနဲ့ပတ်သတ်ဖို့စိတ်ကူးထားတာလား"

Tiffany ဆိုင်အပြင်ဘက်ကိုလှမ်းငေးမိတော့ ကျောင်းသူတစ်စု လမ်းဖြတ်ကူးပြီး ဆိုင်ဘက်ကိုလာနေကြတာတွေ့လိုက်ရတယ်။ ပြီးတော့ အရှေ့တည့်တည့်က Jin Tauk ကို သေချာပြန်ငေးကြည့်ပြီး ပြောလိုက်တယ်။

• A Poem Titled "You" •Where stories live. Discover now