• A Poem Titled "You" •

Page - 27

ပျော်လားဆိုတော့ ပျော်ချင်လို့ ထားခဲ့တာလဲမဟုတ်ပြန်ဘူး။ မကျေနပ်ဘူးလားဆိုတော့လည်း TaeYeon ဘာဖြစ်နေသလဲဆိုတာ ကိုယ့်ကိုကိုယ်သိသွားလို့ ကျေနပ်တယ်။ TaeYeon ဘာဖြစ်နေလဲဆိုရင် ကိုယ့်ကိုကိုယ်ပျောက်ဆုံးနေတာ။ ဒါကို အဖြေမရှာခဲ့ပဲ အမေ့ကိုပဲအကုန်ပုံချပြီး ပြဿနာကိုရှင်းခဲ့တာ။ အမေဟာလဲ TaeYeon အပေါ်မှာ ငါးဆယ်ရာခိုင်နှုန်းလောက်တောင်မကောင်းခဲ့လို့ နောင်တတော့မရပါဘူး။

အိမ်ပြန်ရောက်လာတော့ စိတ်ထဲပေါ့နေသယောင်ထင်ရတယ်။ ချစ်လွန်းလို့ရူးသွားတာလားတော့မသိပေမယ့် Tiffany ကိုထားခဲ့ရလို့ စိတ်တွေပေါ့ပါးနေတယ်ဆို TaeYeon လွန်ရာကျမလား။

"သမီးအမေနဲ့ပြဿနာရှင်းပြီးပြီလား"

ဒန့်ဦးလေးက အိမ်ရှေ့မှာရပ်နေတဲ့ TaeYeon နားကိုလာရပ်ပြီးမေးလာတယ်။ ညဘက်တောင်ရောက်နေပြီမို့ ပထွေးဖြစ်သူရဲ့မျက်နှာကိုတောင် TaeYeon သေချာမမြင်ရဘူး။

"ကျွန်မတို့က ရန်ဖြစ်နေကြပါ စိတ်မပူပါနဲ့"

ဒီလောက်ပဲပြောပြီး အခန်းထဲဝင်လာလိုက်တယ်။ ပထမဦးဆုံးခြေလှမ်းမှာတင် Tiff ကို သူမ လွမ်းနာကျလာတယ်။ ဖြစ်သင့်ပါတယ်။ သူမက မုန်းလို့ထားခဲ့တာမှမဟုတ်ပဲ။ Tiffany မပါပဲ သူမကိုယ်သူမ တည်ဆောက်တတ်အောင်အရင်ကြိုးစားဦးမယ်လေ။ သူ့အနားမှာနေပြီး ကိုယ့်ကိုကိုယ်ပျောက်နေတဲ့ခံစားချက်ကြီးကိုပိုက်နေရမှာထပ်စာရင် ဒီအခြေအနေကပိုကောင်းမွန်တယ်လို့ခံစားရတယ်။

🌻

လူတစ်ယောက်ကိုချစ်ရင် သူ့ရဲ့အတွေးတွေကို ဝင်ပြီးခံစားပေးကြရတယ်။ မခံစားပေးနိုင်ရင် အချစ်မဟုတ်ဘူး။ အပေါ်ယံ သာမန်စွဲလန်းမှုတစ်ခုပဲ။

✨

"ပြိုင်ပွဲမတိုင်ခင် ရှင့်ကိုစိတ်အနှောင့်အယှက်ပေးရမှာ ကျွန်မတကယ်အားနာတယ် Jin Tauk"

"ရပါတယ် အမြန်ပြောပြီး အမြန်ပြန်ကြတာပေါ့ကွာ။ ကိုယ်လဲအလုပ်မအားသလို မင်းလဲအတူတူပဲကို"

Jin Tauk က အရှေ့မှာရှိတဲ့ ကော်ဖီပူပူတွေကို မော့သောက်နေတယ်။ အသားဖြူဖြူ အရပ်ရှည်ရှည် ပိန်ပိန်ပါးပါး ခန့်ညားတဲ့မျက်နှာပေါက်နဲ့ယောက်ျားက Tiffany နဲ့စေ့စပ်ထားတာ နှစ်အတော်ကြာပြီ။ လက်ထပ်ဖို့ ဘာဖိအားမှပေးမလာတာဟာ Tiffany သူ့ကို တစ်နေ့မှာသေချာပေါက် လက်ထပ်မယ်လို့ယုံကြည်နေတာကြောင့်ပဲဖြစ်လိမ့်မယ်။