Gözlerinin içine bakmayı sürdürdüm. Bana bakmıyor, aksine derin okyanus mavisi gözlerini ilerilere dikmiş, sigarasını büyük bir zevkle içmeye devam ediyordu.
Ben yoktum onun için, hiç olmamıştım.
''Buraya kadar mıydı?''
Adeta sonsuzluğu andıran okyanus mavisi gözlerini bana çevirdi ve benim onun aksine gayet sıradan olan kahverengi gözlerime baktı. Ben onun bir bakışıyla ölebilirken onun gözlerine en ufak bir duygu bile yoktu.
Belkide bütün hayatımı değiştirecek sözcükler döküldü dudaklarından;
''Evet.''
Sevgili günlük,
Ruhum, umutsuzluğun yepyeni bir boyutunu yaşıyor.
